Gelede bloem: locatie, snijden & de mooiste soorten

Met zijn dichte bloemtak kondigt de gezamenlijke bloem de nazomer aan. Maar het zijn niet alleen de bloemen die in overvloed verschijnen: de krachtige vaste plant verspreidt zich snel.

In de zomer is de hoge gezamenlijke bloem (Physostegia virginiana) in de tuin, terwijl de weelderige bloempluimen niet alleen mensen maar ook insecten in verrukking brengen. Maar pas op: de snelgroeiende vaste plant kan het bed snel overwoekeren, dus moet hij altijd in toom worden gehouden. Alle informatie over de eigenschappen en verzorging van de gezamenlijke bloem, en hoe de plant in toom te houden, staat in dit artikel.

Goudsbloem: eigenschappen en oorsprong

De gezamenlijke bloem (Physostegia virginiana), ook bekend als Virginia jointflower of Etagenerika, is de enige gekweekte soort uit het plantengeslacht Physostegiadie behoort tot de Lamiaceae familie. Hij komt oorspronkelijk uit de centrale en oostelijke regio’s van Noord-Amerika, waar hij groeit in vochtige gebieden en rivierstruiken.

De vaste plant is zeer ijverig in zijn groei. De ondergrondse wortelstok vormt talrijke stolonen waaruit scheuten met een hoogte van 100 tot 120 cm rechtop kunnen groeien. De zich ontwikkelende kluiten hebben een breedte van 60 tot 90 cm. De vierkantige stengel van de gezamenlijke bloem heeft lancetvormige bladeren met een donkergroene kleur en gekartelde tot getande randen. Tussen juli en augustus Physostegia virginiana Roze-rode tot violette of witte, buisvormige bloemen die dicht en eindstandig in lange valse aren staan. Opvallend zijn de karakteristieke bloemhoofdjes die om zich heen kunnen “scharnieren”, waaraan de gelede bloem haar naam dankt. Na de bloei ontwikkelt de gelede bloem bolvormige stengels met kleine nootvruchten.

Door zijn hoge en brede groei en zijn late zomerpracht is de voegbloem een gewaardeerd tuinornament. Hij wordt sporadisch in perken geplant en wordt ook gebruikt in containers voor balkons en terrassen, maar ook als snijbloem. Dankzij zijn vochtige eigenschappen kan hij zelfs vijverranden en vochtige tuinhoeken verfraaien.

Zijn gezamenlijke bloemen bij-vriendelijk? Physostegia virginianas De talrijke bloemen zijn een rijke bron van nectar en stuifmeel voor verschillende nuttige insecten. Vooral vlinders en hommels profiteren van de gezamenlijke bloem, maar ook bijen. Aangezien de vaste plant echter geen inheemse soort is, wordt hij in eerste instantie niet aanbevolen voor de bevordering van inheemse insecten.

De mooiste rassen

Het bereik van Physostegia virginiana-Er is een breed scala aan variëteiten. Alle gelede bloemen hebben gemeenschappelijke kenmerken wat betreft bladvorm, bijenvriendelijkheid, eisen aan de standplaats en de typische aarvormige bloemen. Maar afhankelijk van het ras verschillen ze vooral in groeihoogte of bloemkleur. Het kleurenspectrum van de gezamenlijke bloem varieert van wit, roze en rood tot violet. Hier presenteren we de mooiste soorten:

• Physostegia virginiana Summer Snow’: Het heeft sneeuwwitte en middelgrote bloemen met een lange bloeiperiode. De bladeren zijn middengroen van kleur met een matte oppervlaktestructuur. Het ras bereikt een hoogte van 70 – 80 cm en een breedte van 30 – 40 cm. Hij is geschikt als perk- en borderplant en als snijbloem. De witte gelede bloem vormt contrasterende combinaties met andere gekleurde bloemen.

• Physostegia virginiana Summerspire’: Grote, pluimvormige bloemen die in kleur variëren van wit tot magentaroze kenmerken deze variëteit. De matte bladeren zijn groen van kleur. De vaste plant heeft een hoogte van 70 tot 80 cm en een breedte van 50 tot 60 cm. Het robuuste ras is zeer geschikt voor beginnende tuiniers. Het kan worden gebruikt in perken, vaste planten en borders. Met zijn volle bloei is het een goede vaasbloem.
• Physostegia virginiana Rosea’: Dit ras heeft grote, zachtroze bloemaren die licht geparfumeerd zijn. De bladeren zijn rijkelijk groen van kleur. De plant bereikt een hoogte van 30 tot 35 cm en een breedte van 60 tot 80 cm. Dit ras is zeer bijenvriendelijk en is bijzonder geschikt voor de border en buiten.

• Physostegia virginiana “Crystal Peak White”: Kleine, zuiver witte bloemaren die bloeien van juni tot september kenmerken deze variëteit. De donkergroene bladeren zijn lancetvormig puntig met gekartelde randen. Het ras wordt 30 tot 40 cm hoog en breed met een bijzonder compacte groeiwijze.

Het planten van vaste planten: plaats en werkwijze

De gezamenlijke bloem kan zowel in containers als in perken gedijen en doet het optimaal in borders, vaste plantenperken en in combinatie met andere vaste planten.

In de tuin moet de gezamenlijke bloem op een tegen de wind beschutte plaats staan. Dit kan zonnig, buiten de zon of volle zon zijn. Maar met minder licht neemt het aantal bloemen af. Vanwege zijn voorkeur voor vochtige plaatsen moet tijgerkruid worden geplant op vochtige of ten minste frisse plaatsen in de tuin. De grond moet zandig-lemig zijn, met voldoende afwatering en matig voedselrijk, zodat de vaste plant niet te sterk groeit en andere planten verdringt. Een structureel stabiel substraat, zoals onze Plantura organische potgrond, is geschikt voor pot- en perkcultuur. Ter wille van het milieu is deze grond turfvrij en bevordert hij met zijn uitgebalanceerde NPK-verhouding optimaal de ontwikkeling van uw planten. Physostegia virginiana. Bovendien moet u de grond aanlengen met een beetje zand om te zorgen voor voldoende doorlaatbaarheid.

Planten kunnen Physostegia virginiana van de lente tot de herfst. Vanwege zijn brede groei en de vorming van uitlopers moet de gezamenlijke bloem op een onderlinge afstand van 30 cm in het bed worden geplant. Op deze manier zijn er maximaal 8 tot 11 zaailingen per vierkante meter. Bovendien is het raadzaam de grond rond de basis van de plant te bedekken met een laag mulch om de verdamping te beperken.

TipGrotere plantafstanden voorkomen ook de verspreiding van ziekten zoals meeldauw.

Voor de balkonteelt moet een kuip worden gekozen met een diameter van ten minste 20 cm en een kuipvolume van ten minste 5 l, zodat de gezamenlijke bloem voldoende ruimte heeft om te groeien. Het is belangrijk om aan de basis van de pot een extra drainagelaag van grind, puimsteen of geëxpandeerde klei aan te brengen.

Als u de jonge planten liever zelf kweekt, kunt u zaden gebruiken. Sinds de Physostegia virginiana is een koude kiemer, zijn zaden hebben temperaturen onder de 5 °C nodig om te ontkiemen. Daarom moet gezamenlijk bloemzaad al in de herfst worden gezaaid. Om de omstandigheden ter plaatse goed te kunnen aanpassen, zijn zaadpotjes het meest geschikt. Aangezien de zaden van vaste planten ongelijkmatig en over een langere periode ontkiemen, is het belangrijk dat ze gelijkmatig vochtig en koel worden gehouden. Bovendien mogen de zaden niet worden blootgesteld aan direct zonlicht.

TipKleurrijke buren zoals de Indische brandnetel (Monarda spec.), de weduwebloem (Knautia macedonica) en ook lavendel (Lavandula spec.) doen het goed naast de gezamenlijke bloem.

Worden gezamenlijke bloemen gegeten door slakken? Ondanks het ontbreken van doornen of giftige bestanddelen, staat de gezamenlijke bloem niet op het menu van slakken. Bladeren en bloemen blijven dus intact.

Zorg

De robuuste vaste plant wordt beschouwd als vrij weinig veeleisend, zodat de gezamenlijke bloem weinig verzorging nodig heeft. Sinds Physostegia virginiana groeit echter meestal erg hoog, het is raadzaam om de stengel te stabiliseren met een plantstok zodat deze niet doorbuigt.

Water geven en bemesten

Om te voorkomen dat de gezamenlijke bloem te welig tiert, moet regelmatige bemesting eerder worden vermeden. Om te voorkomen dat het ondiepe wortelstelsel in de zomer uitdroogt, geeft u de gezamenlijke plant vaker water, vooral in het warme seizoen, maar met minder water. Bij langdurige droogte moet ervoor worden gezorgd dat het substraat steeds vochtig blijft. In de wintermaanden mag minder water worden gegeven. Het is belangrijk om overmatig water geven en dus wateroverlast te voorkomen om wortelrot te voorkomen.

Als de bloem eenmaal per jaar in het voorjaar een beetje compost krijgt, is de toevoer van voedingsstoffen voldoende om de plant sterker aan de groeifase te laten beginnen.

Cut joint flower

Na de bloeiperiode moeten eerst de aren van de gezamenlijke bloem worden afgeknipt, tot aan de bovenste bladeren. Deze maatregel voorkomt dat de vaste plant te veel energie steekt in de vorming van zaden en meer energie investeert in de vorming van nieuwe scheuten. Bovendien wordt zo het ongewenst uitzaaien van de plant afgeremd. Ook om esthetische redenen kunt u verwelkte planten verwijderen.

In de late herfst wordt de gezamenlijke bloem sterk teruggesneden tot aan de basis van de stengel. Zieke delen moeten beslist worden verwijderd. Dit voorkomt de verspreiding van ziekten en kan Physostegia virginianas Stimuleer de groei volgend voorjaar.

Tip: Knikbloemen zijn trouwens bijzonder mooie en duurzame snijbloemen die van boven naar beneden bloeien. Voor de vaas is het het beste om de aren af te snijden wanneer de onderste bloemen beginnen te openen.

Verjong gezamenlijke bloem: Bovendien Physostegia virginiana moet om de drie jaar verdeeld worden – ga als volgt te werk:

• Til na de herfstsnoei de wortelstok en de wortels uit de grond met een graafvork.
• Verdeel volle wortelstok in stukken met intact wortelstelsel
• Plant jonge stukjes wortelstok daarna terug op dezelfde plaats
• Geef de wortelstokken grondig water

Verdere stukken wortelstok kunnen worden weggegooid of elders worden geplant.

Zo kan de gezamenlijke bloem worden verjongd, wat de bloei en ontwikkeling bevordert. Deze methode wordt ook gebruikt om de Physostegia virginiana toegepast.

Gelede bloem woekert: Wat moet ik doen?

Het is niet ongewoon dat de vruchtbare gezamenlijke bloem overwoekerd raakt. Gelukkig wortel Physostegia virginiana plat, zodat wortels en wortelstok gemakkelijk kunnen worden verwijderd met een tuinschoffel. Om zijn wilde groei in toom te houden wordt in de herfst een radicale snoeibeurt dicht bij de grond aanbevolen. Een extra verwijdering van uitgebloeide bloemen voorkomt dat de plant sclerotiseert.

Als alternatief kan de proliferatie worden ingedamd door bij het planten van de gezamenlijke bloem een wortelstokbarrière in de grond aan te brengen als profylactische maatregel.

Zijn gezamenlijke bloemen winterhard?

Alle gewrichtsbloemen zijn vrij winterhard en verdragen temperaturen tot -28 °C. Op onze breedtegraden en vooral tijdens de vorstperiode moet de plant toch tegen de kou worden beschermd. Hiervoor is het voldoende om de grond te bedekken rond Physostegia virginiana bedekken met kreupelhout. U kunt de plant ook naast wintergroene buren zoals laurierkers (Prunus laurocerasus), waarvan het gebladerte bescherming biedt tegen koude wind. Tegen de koude wind en het knikken van de stengels helpt het om de gelaagde erica tegen een huismuur op het zuiden te plaatsen. De potten moeten worden geplaatst op isolerend materiaal zoals hout of kokosmatten. Het is ook raadzaam om de pot te omwikkelen met een vliesdoek.

Propagatie

Er zijn verschillende methoden om de gezamenlijke bloem te vermeerderen. Zoals reeds beschreven, is het mogelijk om met eigen gezamenlijk bloemzaad te vermeerderen.

De eenvoudigste manier is echter om te stekken:

• Knip in het voorjaar ongeveer 15 cm lange, eindstandige en jonge scheuten af, direct onder een bladknoop.
• Verwijder de onderste bladeren
• Zet de stek in een pot met groeigrond
• Houd de stek altijd vochtig om wortels te ontwikkelen.
• Plant de jonge plant na de eerste vorming van nieuwe bladeren tussen de lente en de herfst in een bed of bak.

Zijn gezamenlijke bloemen giftig?

Aangezien er geen toxische bestanddelen bekend zijn, worden de gezamenlijke bloemen als niet-toxisch beschouwd. Ze mogen dus zonder aarzeling worden aangeraakt door mensen, katten en honden. Het zijn echter geen eetbare nuttige planten.

Niet alleen de gezamenlijke bloem wordt als extreem snelgroeiend beschouwd. Snelgroeiende planten bestaan in de natuur en masse. Deze kunnen ons steeds opnieuw fascineren met hun talrijke dimensies.