Strand lila: ligging, winterhardheid &variëteiten

De strandsering is een niet veeleisende, meerjarige sierplant met mediterrane charme voor de tuin – vooral als snij- en droogbloemen genieten sommige soorten een grote populariteit.

De geslachten van strand lila (Limonium en Goniolimon) omvatten een grote verscheidenheid aan verschillende soorten. We zullen u in dit artikel meer in detail kennis laten maken met de mooiste van hen en u leert alles over de optimale locatie, de winterhardheid en de verzorging van het strand lila.

Strand lila: kenmerken en oorsprong

Andere namen waaronder de strandsering bekend staat zijn lamsoor, steppesluier en statice, die afkomstig is van de oorspronkelijke botanische naam. Ondertussen is de strandsering wijdverspreid op alle continenten. Onder de natuurgebieden van sommigen Limoniumsoorten omvatten kusten en vochtige kwelders, vooral deze varianten behoren tot de zoutplanten (halofyten). Alle soorten bereiken hoogtes tussen de 10 en 70 cm. Hun groeigewoonte is rechtopstaand en horsty. Ondergronds ontwikkelen de Plumbaginaceae wortelstokken of penwortels, beide in een zeer uitgesproken en uitgebreide vorm. In de meeste gevallen zijn ze voldoende om goed winterhard te zijn. De groene bladeren van de strandseringssoorten zijn meestal tegenover elkaar gerangschikt en onderaan rozetachtig gegroepeerd. Bij sommige soorten zijn ze echter gesteeld of ongesteeld op de stengel. De textuur van de bladeren is vaak leerachtig en de bladrand is glad, getand of sterk golvend. De bloeiperiode van de strandsering varieert sterk, afhankelijk van de soort. De hermafrodiete bloemen zijn vijfbladig en terminaal in platte, pluimige of paraplu-rispy bloeiwijzen, die meestal vertakt zijn. De bloemkleuren variëren van wit tot roze tot lavendel – gele strandseringen komen ook minder vaak voor. Dit zijn meestal hybride vormen van de gevleugelde sering (Limonium sinuatum). Vaak kunnen verschillende vlinders en andere insecten op de bloemen worden waargenomen. Later worden kleine, bruingroene vruchten gevormd, die worden omringd door de kelk en een zaad bevatten.

Is strand lila overblijvend? Het geslacht van strandseringen bestaat voornamelijk uit meerjarige kruidachtige planten – eenjarige of subshrubs komen minder vaak voor.

De mooiste strand lila soorten

In het geslacht Limonium iets meer dan 500 soorten zijn geclassificeerd. Slechts zeer weinig van hen worden echter gekweekt als sierplanten of gebruikt als snij- en droogbloemen. Het geslacht Goniolimon is veel beter beheersbaar met ongeveer 20 soorten. Hiervan is er voornamelijk één bij ons verkrijgbaar in de winkels. We presenteren de meest populaire en prachtige strandseringssoorten hieronder in meer detail.

Lila (Limonium vulgare)

De gewone strandsering wordt ook wel Halligflieder genoemd en wordt in Duitsland als bedreigd beschouwd. Het staat dus onder soortenbescherming. De soort wordt in Europa verspreid in de buurt van zeekusten. De natuurlijke habitats van de gewone sering zijn volledig zonnig op matig voedzame, zoute bodems, die meestal permanent vochtig tot nat zijn. Dit betekent dat Limonium vulgare Net als sommige andere soorten is het zouttolerant, maar heeft het niet nodig om te groeien. De wintergroene soort kan wateroverlast aan – maar af en toe droogte levert de plant geen grote problemen op. Bij temperaturen van ongeveer 22 tot 24 °C gedijt de gewone strandsering het beste. Limonium vulgare is een nestachtige vaste plant die tot 40 cm hoog wordt en winterhard is tot ongeveer – 28 °C. De blauwviolette bloemen verschijnen van half augustus tot september en komen ook voor in sterk vervaagde vormen.

Fooi: De gewone strandsering werkt goed samen met de meerjarige en winterharde zeekool (Crambe maritima) socialiseren. Dit groeit ook graag op zoute bodems in kustgebieden.

Limonium platyphyllum; Syn.: Limonium latifolium

Synoniemen voor het loofstrand lila sien lamsoor, blauwe strand lila en steppeblauwe sluier. In de tuinwereld bijna uitsluitend de eigenlijk ongeldige wetenschappelijke naam Limonium latifolium | gebruikt. Het wordt gedistribueerd van Bulgarije naar Roemenië en op de Krim. Op volledig zonnige locaties met relatief stikstofarme, doorlatende en zandleemachtige bodems gedijt deze soort uitstekend. De lamsoor komt vooral voor in steppegebieden en op kustduinen. De bladverliezende plant wordt horsty en wordt tot 60 cm hoog. In bijzonder milde gebieden kan de vaste plant wintergroen blijken te zijn. De blauwe sering heeft een winterhardheid van ongeveer -28 °C, maar moet vanwege zijn kortstondige aard meestal om de 4 tot 6 jaar worden vermeerderd. De delicate, geurige sluiers van bloemen lijken van een afstand op die van het sluierkruid (Gypsophila paniculata). Ze verschijnen van juni tot augustus. Tegen de herfst kan een intens rode kleuring van geïsoleerde bladeren optreden. De steppe sluier strand lila (Limonium gmelinii) lijkt sterk op deze soort. Vooral voor grindtuinen en steppebeplantingen is de robuuste breedbladige strandsering goed geschikt onder de juiste omstandigheden en houdt hier zelfs door spaarzame zelfinseminatie.

Tartaar sluier (Goniolimon tataricum)

Vanwege hun relatie is de Tataarse sluier de Limoniumsoorten die erg op elkaar lijken, daarom wordt het ook vaak strandsering genoemd. De natuurlijke habitats van de Tataarse sluier omvatten voornamelijk volledig droge en steppegraslanden met stikstofarme bodems op volledig zonnige locaties. De soort is verspreid van de droge gebieden van Zuid- en Oost-Europa naar de steppegebieden van Centraal-Azië. Het vormt nesten met een hoogte van ongeveer 30 cm en een breedte van maximaal 50 cm. De basale bladrozetten zijn samengesteld uit blauwgroene, lancetvormige bladeren. Op de grote bloeiwijzen zitten in juli en augustus talloze, kleine, witte bloemen. De Tataarse sluier ontwikkelt zich het beste op zomerdroge, stikstofarme bodems. De soort heeft een winterhardheid tot -34 °C. Zulke lage temperaturen komen vooral voor op oppervlakken die in de winter af en toe uitdrogen.

Gevleugelde Lila (Limonium sinuatum)

Het verspreidingsgebied van de gevleugelde sering strekt zich uit over de hele Middellandse Zee met kustnabijzijn. De natuurgebieden liggen op een volledig zonnige tot zonnige locatie op droge, lichte grind-, zanderige, maar ook leemachtige bodems. De soort komt vooral voor op warme magere en droge graslanden en aan zeekusten. De gevleugelde sering heeft slechts een lage vorsthardheid tot ongeveer -10 °C en wordt daarom meestal alleen als eenjarige plant in Midden-Europa gebruikt. Overwinteren op een vorstvrije, lichte plek bij ongeveer 10 tot 15 °C is heel goed mogelijk en wordt aanbevolen voor duurzamer gebruik. Bij overwintering is het essentieel om aandacht te besteden aan een lage luchtvochtigheid en voldoende luchtcirculatie, anders is er een risico op schimmelziekten. De horsty vaste plant is van korte duur en vermenigvuldigt zich intensief door zelfinseminatie. Het groeit tot een hoogte van ongeveer 20 en 40 cm. De soort dankt zijn naam aan de sterk gevleugelde stengel. De dichte bloeiwijzen van Limonium sinuatum verschijnen van juni of half juli tot eind september, afhankelijk van het tijdstip van zaaien. De gevleugelde strandsering heeft een uitgebreide verscheidenheid aan bloemkleuren. Meestal worden de zaden van hybride vormen verhandeld.

Fooi: Een speciale keuze voor de badcultuur is de Perez beach lila (Limonium perezii) met zijn grote bloemkussens en vlezige, brede bladeren. De betrouwbare en droogtetolerante soort is echter niet vorstbestendig.

Statische installaties: locatie en procedure

De ligging van de sering moet zeker volledig zonnig tot zonnig zijn, kan wat winderig zijn en voor sommige soorten ook koeler. Samenvattend kan worden gezegd dat de bodembehoefte relatief laag kan zijn in stikstof tot matig voedzaam. Een goede doorlaatbaarheid en een matig tot hoog kalkgehalte zijn gunstig. Een droge, steenachtige grond is ideaal voor de Kultur. Zoals je al hebt geleerd, moet de gewone strandsering op vochtige grond worden geplant of veel worden bewaterd. Hoewel sommige soorten tot de zoutplanten worden gerekend, betekent dit niet dat de grond een bepaald zoutgehalte moet hebben – maar alleen dat de soort een hoge zouttolerantie heeft.
Vanaf half mei kunnen de planten eindelijk in de grond worden geplaatst. De strandsering is matig sociaal en kan individueel of in kleinere groepen van ongeveer 3 tot 10 exemplaren met een afstand van ongeveer 35 cm worden geplant. Als er alleen zware bodems beschikbaar zijn, moeten deze dringend worden uitgemergeld door diepe loslating en vermenging van ten minste 50% van de volumefractie zand. Nadat de strandsering tot aan de wortelhals is begraven en de grond is aangedrukt, mag de bewatering niet worden vergeten. Als u de strandsering in een bad wilt cultiveren, kunt u het beste een lagere en minder vorstharde soort kiezen. De winterharde varianten worden beter in de grond geplant. In dit geval moet de plantenbak een afvoer hebben en worden gevuld met een drainagelaag van geëxpandeerde klei van ongeveer 3 cm hoog. De doorlaatbaarheid van het substraat moet worden verbeterd met zand. Omdat de strandseringen een vrij groot wortelstelsel vormen, moet de pot een capaciteit van ten minste 20 l hebben.

Zorg

Na een succesvolle vestiging stelt de strandsering geen buitengewone eisen aan de zorg in de bredere cultuur. Welke maatregelen toch nuttig zijn en de vitaliteit van de planten bevorderen, leggen we je hieronder uit.

Water geven en bemesten

Na het planten is de strandsering nog afhankelijker van je aandacht: Als het in deze tijd bijzonder droog is, kan dit een negatief effect hebben op de groei. Daarom is het zinvol om tijdens deze fase elke 2 tot 3 dagen water te geven bij droog weer. Goed gevestigde exemplaren hebben alleen extra water nodig tijdens langdurige droge periodes. De meeste soorten – met uitzondering van de gewone strandsering – tolereren geen wateroverlast. Het staat vooral op vochtige bodems. Potplanten moeten worden bewaterd wanneer de bovenste laag substraat goed droog is. De Perez strandsering vergeeft echter ook af en toe vergeten watergiften in de badcultuur.

Omdat de voedingsbehoefte van de strandsering niet hoog is en hij graag op stikstofarme bodems groeit, is bemesting niet erg duur. Als de lamsoor al op een licht stikstofrijke grond ligt, mag er geen extra bemesting worden uitgevoerd. Op stikstofarme, magere bodems daarentegen kan een eenmalige levering van een langdurig kunstmestgranulaat in het voorjaar nuttig zijn. Een hoogwaardige meststof zoals onze Plantura organische bloemmeststof is hiervoor geschikt, die slechts oppervlakkig gemakkelijk wordt opgenomen en vervolgens zijn voedingsstoffen langzaam en voorzichtig over meerdere maanden vrijgeeft. Vanwege het relatief lage stikstofgehalte is deze meststof ideaal voor de strandsering.

Strandsering snijden

Het snijden van het strand lila voor verzorging is niet nodig tot het einde van de winter, het kan zelfs schadelijk zijn en de vorsthardheid verminderen. In het voorjaar kunnen de dode scheuten van het voorgaande jaar in de buurt van de grond worden teruggesneden. Bovendien kan het geen kwaad om verwelkte delen regelmatig te verwijderen. Een verdeling van de vaste plant om de 2 tot 3 jaar heeft een verjongend effect en wordt daarom aanbevolen.

Is strand lila winterhard?

De strandsering is min of meer winterhard, afhankelijk van de soort. Bij de aankoop moet daarom aandacht worden besteed aan de bijbehorende informatie. Er zijn varianten die bestand zijn tegen temperaturen tot ongeveer – 28°C – waaronder de breedbladige strandsering. In dit geval zijn er geen extra overwinteringsmaatregelen nodig. Zoals reeds vermeld, kunnen soorten met een lage vorsthardheid zoals de gevleugelde zeesering op heldere, vorstvrije plaatsen worden overwinterd. Als alternatief kunnen meerjarige winterharde soorten worden geselecteerd. Als de winterharde strandsering echter in de emmer wordt gekweekt, moet het vat worden omwikkeld met materialen zoals fleece, jute of noppenfolie.

Toename

De eenvoudigste manier om de strandsering te vermeerderen is door te zaaien. Of je krijgt al meerdere exemplaren door de occasionele deling in het voorjaar. Voor vermeerdering door zaaien kunnen de rijpe zaden van de strandsering in de late zomer tot de herfst van de gedroogde vruchten worden gehaald. We hebben de stappen waarmee rekening moet worden gehouden bij het zaaien van de strandsering als volgt samengevat:

• Direct zaaien in de open lucht vanaf april
• Voorteelt in het huis vanaf maart
• Week zaden ongeveer 10 uur in water
• Vul de zaaibak met substraat
• Verdeel zaden op het substraat en bedek lichtjes met aarde
• Houd substraat vochtig
• Kiemtemperatuur: ongeveer 15 – 20 °C, warmteminnende soorten warmer
• Kiemtijd: 1 – 2 weken
• Prikken in individuele potten in het zaadlobbige stadium
• Buiten planten vanaf half mei

Fooi: In het geval van de voorcultuur in het huis, moet dringend aandacht worden besteed aan voldoende luchtbeweging en een lage luchtvochtigheid, anders zal dit leiden tot besmetting met Botrytis, Fusarium en meeldauw en bladvlekken.

Strand lila drogen: instructies

Hoe de lila bloemen van het strand te drogen, hebben we hieronder kort opgesomd:

• Snoeitijd wanneer de meeste bloemen open zijn
• Ondersteboven hangen op een luchtige plek
• Houdbaarheid van verse bloemen minimaal 10 dagen, afhankelijk van het ras nog langer
• Gedroogde bloemen kunnen enkele maanden worden bewaard

Is strandsering giftig?

De strandsering wordt meestal beschreven als niet-toxisch. In één onderzoek, afhankelijk van de concentratie van plantenextracten van Limonium effusum | verschillende gradaties van celbeschadigende effecten, maar slechts zwakke mutagene activiteit werd waargenomen. De sierplant is echter sowieso niet bedoeld voor consumptie. Als kleine hoeveelheden per ongeluk zijn ingenomen en er geen afwijkingen verschijnen, hoeft u zich niet veel zorgen te maken.

De hoofdwortel (Ceratostigma specificaties.) behoort tot dezelfde plantenfamilie als de strandsering. In ons overzichtsartikel leer je alles wat je moet weten over de blauwe tuinplant.