Kweepeervariëteiten: De beste appel – perenkweeperen

De kweepeer wint langzaam aan populariteit als oud fruitras. We hebben de beste oude en bewezen kweepeerrassen voor je samengevat en leggen het verschil tussen appel- en perenkweeperen uit.

Kweeperen (Cydonia oblonga) genoot eeuwenlang grote populariteit. Maar in de tussentijd zijn veel oude kweepeervariëteiten in de vergetelheid geraakt en sommigen kunnen een kweepeer niet als zodanig herkennen. De vruchten zijn niet alleen kruidig-aromatisch, maar hebben ook veel te bieden op het gebied van gezondheid.

Hoeveel soorten kweepeer zijn er?

De variëteit aan kweeperen is groot, er moeten aanzienlijk meer dan 200 variëteiten zijn. Bij nader inzien zijn naast de klassieke rassen ook oude regionale en lokale rassen te vinden. Dit bevordert niet alleen de verscheidenheid aan variëteiten, maar ook de smaakpapillen, omdat oude variëteiten vaak pittiger en aromatischer zijn dan nieuwe rassen. Kijk eens rond, misschien heb je een of de andere inheemse kweepeervariëteit in jouw regio?

Fooi: Het geslacht van sierkweeperen (Chaenomeles), ook bekend als valse kweepeer of wilde kweepeer, is slechts in de verte verwant aan de kweepeer, omdat beide behoren tot de rozenfamilie (Rosaceae). Deze omvatten de meer bekende Japanse sierkweepeer (Chaenomeles japonica) en de Chinese kweepeer (Chaenomeles speciosa), die vaak in tuinen worden geplant als bloeiende planten. Ze vormen kweepeerachtige, geurige vruchten, die aanzienlijk kleiner zijn dan die van de boomkweepeer. De kweepeer kan worden verwerkt tot sap, jam of gekonfijt fruit – maar het mag niet rauw worden gegeten.

Appelkweepeer: de beste variëteiten

Het aantal kweepeervariëteiten is enorm en ze kunnen worden onderscheiden op basis van kracht, vruchtvorm, houdbaarheid, eetbaarheid en smaak. Sommige variëteiten zijn alleen geschikt voor verwerking, andere ook voor verse consumptie rechtstreeks van de boom. Deze omvatten bijvoorbeeld ananaskweeperen en variëteiten die rauw van de kweepeerboom kunnen worden genoten, omdat ze zoeter en minder hard zijn. Appelkweeperen zijn appelachtig, d.w.z. nogal rond van vorm, en de meeste variëteiten zijn ideaal voor verwerking, maar zijn te moeilijk om rauw van te genieten.

• ‘Aromatnaja’: Deze appelkweepeer is perfect voor verwerking. De goudgele vruchten kunnen in oktober worden geoogst en na een korte opslag worden gebruikt. Deze kweepeervariëteit is zelfvruchtbaar, dus het heeft geen tweede boom nodig voor bestuiving.
• ‘Katoenpeer’: Zoals veel oude Duitse kweepeervariëteiten komt de uitgestrekte groeiende ‘katoenkweepeer’ uit Franken. Het wordt gekenmerkt door het goede aroma van zijn donzige vruchten. Deze rijpen pas laat vanaf half oktober, maar zijn uiterst bewaarbaar.
• ‘Constantinopelappel kweepeer’: De meest geteelde appelkweepeer in Duitsland is de ‘Konstantinopeler Apfelquinte’. Het brengt een hoge opbrengst met zich mee en is vorstbestendig. De vruchten zijn aromatisch en slechts licht gevilt met bittere vacht. Het kan in oktober worden geoogst en na een korte opslag van november tot december worden gebruikt.

• ‘Leskovac’: Het is ook bekend als de ‘gigantische kweepeer van Leskovac’. Geen wonder, want de vruchten van deze Servische variëteit uit de eeuw voor het laatst zijn echt enorm. Ze zijn extreem sappig en licht aromatisch, maar helaas enigszins gevoelig voor druk. Bij deze variant is het belangrijk dat er een tweede kweepeerboom van een ander ras in het gebied groeit. Het ras ‘Leskovac’ is zelfsteriel en draagt alleen vruchten wanneer het wordt bevrucht door vreemd stuifmeel. Afhankelijk van het klimaat ligt de oogsttijd tussen begin en eind oktober.

Wat is het verschil tussen appelkweepeer en perenkweepeer?

Het verschil tussen appel- en perenkweeperen zit hem vooral in de vruchtvorm. Appelkweeperen hebben daarom een ronde vorm die doet denken aan een appel, terwijl perenkweeperen nogal langwerpig zijn. Conclusies over de smaak zijn echter niet te trekken.

Fooi: Kweeperen en andere fruitbomen gedijen bijzonder goed op levendige, gezonde en vruchtbare bodems en bieden daar de beste opbrengsten. Naast de belangrijke voedingsstoffen stikstof, fosfor en kalium levert onze Plantura organische bodemactivator ook micronutriënten zoals zwavel en magnesium. Daarnaast zijn levende mycorrhizaschimmels opgenomen, die een symbiose aangaan met de plantenwortels en bovendien de voedingsvoorziening verbeteren. Op de lange termijn maakt dit niet alleen de bodemstructuur los, maar verhoogt het ook de opbouw van humus.

Organische bodemactivator 10,5 kg (zak)

• Bevordert humusvorming en activeert de grond in bedden en gazons
• Met levende mycorrhizaschimmels voor optimale bodemvruchtbaarheid
• Diervrije bodemactivator – veilig voor huisdieren & tuindieren

Peren kweepeervariëteiten

In tegenstelling tot appelkweeperen zijn de vertegenwoordigers van perenkweeperen nogal langwerpig en peervormig. Dit is echter een puur extern criterium. De intensiteit van de smaak en de hardheid van het vruchtvlees zijn uitsluitend afhankelijk van de variëteit.

• ‘Bereczki’: Deze perenpeer kweepeer verrukt met zijn sterke groei en vroege rijpheid. Vanuit Hongarije kwam ooit de zelfvruchtbare kweepeer ‘Bereczki’ naar de Duitstalige wereld. Hun zeer grote vruchten beginnen al in september te rijpen, ze zijn zoet en zuur en aromatisch. Het is moeilijk op te slaan en moet daarom snel worden verwerkt.

• ‘Kampioen’: Die dwergkweepeer met een kleine groei van maximaal 3 – 4 m hoog bereikt tot 3 m in de breedte. De variëteit is daarom ideaal voor kleinere tuinen. De licht peervormige vruchten kunnen worden geoogst en gebruikt van oktober tot november.
• “Cydora robusta”: De krachtige perenkweepeer met hoge robuustheid tegen Bacterievuur (Erwinia Amylovora), bladvlekkenziekten en meeldauw is ideaal voor verwerking en kan vanaf oktober worden geoogst.

• ‘Frankische huiskweepeer’: Als u vooral van de geur van kweeperen houdt, moet u de ‘Frankische huiskweepeer’ aanbevelen. Hun geur is uitzonderlijk kruidig en de kweeperen kunnen heel lang worden bewaard. De smaak laat ook niets te wensen over en zo ontwikkelen de harde vruchten een extreem intens kweepeeraroma.
• ‘Portugese perenkweepeer’: Alom bekend is de ‘Portugese perenkweepeer’, die op veel plaatsen wordt geteeld. Het is krachtig en biedt een rijke opbrengst tot eind oktober. De grote vruchten zijn zacht en sappig, daarom vrij drukgevoelig en kunnen slechts korte tijd worden bewaard, tot ongeveer eind november.
• ‘Vranja’: Perenkweepeer uit het einde van de 19e eeuw uit Servië, dat voldoende zelfvruchtbaar is, heeft dus niet per se een tweede boom in de buurt nodig. Het rijpen van de kweepeer ‘Vranja’ begint in oktober, na opslag kan deze tussen november en december worden verwerkt.

Tafelkweeperen

In tegenstelling tot de andere huishoudelijke vruchten zijn veel kweeperen niet geschikt voor rauwe consumptie. Een witte haarpluis bedekt de schaal en smaakt beslist bitter. Bovendien is het vruchtvlees te moeilijk om stevig te bijten. Maar uitzonderingen bevestigen de regel – en dus zijn er nu enkele variëteiten die rechtstreeks van de boom kunnen worden geconsumeerd. Ze worden tafel- of ananaskweeperen genoemd en hebben sappig vruchtvlees en een dunne schil.

• Ananas kweepeer ‘Auriu’: Hier is een Moldavische kweepeervariëteit met appelvormige, citroengele vruchten. Deze blijven aan de boom tot ze volledig geel zijn, en worden dan vers opengesneden als een appel en rauw of bewerkt gegeten. ‘Auriu’ verrukt met rond, intens kweepeeraroma en uitgebalanceerde zuurgraad en zoetheid.
• Ananas kweepeer ‘Zarea’: Dit is een van de beste Kweepeervariëteiten voor verse consumptie. De appelvormige vruchten smaken intens naar ananas, zijn zoet en sappig. Het kan vanaf eind oktober vers van de boom worden gegeten.

• ‘Honingkweepeer’: De ‘honingkweepeer’ is van oorsprong een Frankische variëteit. Zoals de naam al doet vermoeden, is het extreem zoet en het vruchtvlees is aangenaam zacht. Helaas zijn de vruchten daardoor vrij drukgevoelig en volledig rijp te bewaren.
• Turkse zoete kweepeer ‘Ayva’: Deze Turkse kweepeer overtuigt met zoete, sinaasappelachtig geurende vruchten in peervorm. De hele kweepeervrucht is rauw eetbaar, inclusief de schil. In Turkije staat de tafelkweepeer ‘Ayva’ bekend als Shirin kweepeer en wordt vaak gebruikt om desserts te bereiden.

In de late herfst begint de oogst van tal van fruitsoorten en de kweepeer is ook klaar om te worden geplukt. Waar u rekening mee moet houden bij het oogsten en opslaan van de kweeperen, kunt u vinden in ons speciale artikel.