Postelein: Teelt & gebruik van winterpostelein

Een van de minder bekende groenten voor de winter is de Postelein, ook bekend onder namen als Winterpostelein of Winterpurslanak. Bij ons leert u hoe u het gewone bordkruid kunt kweken, oogsten en gebruiken.

Vooral in de koude wintermaanden is het plezier van verse groenten uit eigen tuin het grootst. De Postelein (Claytonia), ook bekend als plaatkruid, kan worden gebruikt als een knapperige salade of als een gekookte groente. Naast de wijdverspreide gewone jakobskruiskruid (Claytonia perfoliata |) zijn ook in de handel verkrijgbare zaden van het Siberische plaatkruid (Claytonia Sibirica), kunnen beide planten gelijkelijk worden gekweekt en gebruikt. We leggen alles uit over de teelt en verzorging van wintergroenten.

Postelein: oorsprong, smaak en kenmerken

Op zoek naar verse wintergroenten komt men al snel uit bij de Postelein (Claytonia perfoliata |), die oorspronkelijk afkomstig is uit de bergachtige en kustgebieden van de Noord-Amerikaanse westkust, maar al vele jaren als neofiet naar ons emigreert. Afhankelijk van de regio is de eenjarige, kruidachtige plant ook te vinden onder de namen winterpostelein, winterpostelein, Cubaanse spinazie of als gewone jakobskruiskruid. Postelein behoort tot het geslacht van plaatkruiden (ClaytoniaHet maakt deel uit van de familie Monitaceae.

De winterharde Postelein wordt slechts ongeveer 30 cm hoog en vormt vlezige bladeren vanaf een basale bladrozet. Door zijn licht sappige bladeren is de Postelein in staat om kortere droge fasen zonder kleerscheuren te overleven. De onderste, oudere bladeren zijn langgesteeld, terwijl de jongere bladeren in paren aan elkaar groeien en de stengel omsluiten. Op deze manier worden ze het onderscheidende en unieke verkoopargument van de Postelein. Tegelijkertijd lijken de gesmolten bladeren op een plaat die op de stengel onder de bloeiwijze groeit. Ze gaven de Postelein zijn triviale naam “Tellerkraut”. Tussen februari en mei, soms tot juni, bloeit de Postelein met witte of subtiel roze bloemtrossen van 5 tot 40 individuele bloemen. De bloemen bestuiven zichzelf en vormen kleine zaadjes, waardoor de Postelein zich in het volgende jaar verspreidt en ontkiemt.

De smaak van rauwe posteleïne doet denken aan veldsla (Valerianella locusta), waarvan het aroma minder intens is. Wanneer de bladeren zijn gekookt, worden ze behandeld met de smaak van spinazie (Spinacia oleracea |) – een verrijking voor verse, lokale gerechten in de winter.

Wat is het verschil tussen Postelein en postelein? Vanwege dezelfde klinkende naam kan de Postelein worden geassocieerd met de postelein (Portulaca oleracea |) van het geslacht Postelein (Portulaca) van de posteleinfamilie (Portulaceae). Postelein wordt ook wel zomerpostelein genoemd. Puur visueel verschillen de planten echter aanzienlijk: postelein vormt geen bladrozet en bloeit geel, terwijl Postelein een uniek verkoopargument heeft in de plantenwereld vanwege de plaatvormige gesmolten bladeren op de stengels. Het gebruik van beide planten is vergelijkbaar: beide kunnen worden gebruikt als wintergroenten en salade en werden vroeger gebruikt in de geneeskunde.

Postelein teelt: zaaien, locatie en Co

De teelt van de Postelein slaagt meestal zonder problemen, omdat het een nogal niet veeleisende plant is. Een halfschaduwrijke locatie waar het in ieder geval matig warm is, is het beste. Uiteraard groeit de Postelein op voedselrijke zandgrond met een goede watervoorziening en weinig zouten. Hij verdraagt ze niet erg goed. De teelt is ook mogelijk op het balkon of in het bad, omdat het wortelstelsel van de Postelein slechts zeer ondiep is. Als plantsubstraat is een humeuze, losse grond geschikt, zowel in het bed als in het bad, die water goed kan opslaan, maar niet de neiging heeft om te verzanden. Al voor het zaaien kan er wat compost of potgrond aan de grond worden toegevoegd.om de plant te voorzien van voedingsstoffen in de vegetatie. Een uitstekende basis is bijvoorbeeld onze Plantura biologische tomaten- en groentegrond, die door het hoge compostgehalte een langzaam vrijgekomen nutriëntengehalte heeft. Dankzij de kokospulp die het bevat, is de organische grond in staat om op lange termijn water op te slaan en beschikbaar te maken voor de plant. Bovendien wordt onze tomaten- en groentegrond volledig geproduceerd zonder het gebruik van turf, wat de uitstoot van CO vermindert₂ en beschermt het milieu.

Biologische Tomaat &Plantaardige Grond 40 L

• Ideaal voor tomaten & andere groenten zoals chili, courgette &co.
• Zorgt voor een gezonde plantengroei & een rijke oogst
• Turfvrij &klimaatvriendelijk: CO₂-verminderde organische grond gemaakt in Duitsland

Omdat de Postelein een koude stimulus nodig heeft om te ontkiemen, is de beste tijd voor de Zaaien tussen september en maartzolang de temperatuur lager is dan 12 °C. De ideale kiemtemperatuur is 8 tot 12 °C. Zaaien kan in goten van ongeveer 1 cm diep, waarbij de zaden vrij dicht gezaaid kunnen worden met een afstand van ongeveer 5 cm. Een Rijafstand van 10 tot 15 cm is volledig voldoende voor de Postelein. Afhankelijk van het weer ontkiemen de eerste Postelein zaden na twee tot drie weken.

Belangrijke zorgmaatregelen voor winterpostelein

De winterpostelein is een van de zwak consumerende planten en heeft slechts een paar voedingsstoffen nodig voor zijn groei, waardoor extra bemesting overbodig is. Vooral als er voor het zaaien wat compost of potgrond is gemengd, kan de winterpostelein zich gezond en sterk ontwikkelen. De winterpostelein is gevoelig voor droogte vanwege het ondiepe wortelstelsel, daarom zijn een constante toevoer van water en regelmatige bewatering erg belangrijk. Als u een ongecontroleerde vermeerdering van de winterpostelein wilt voorkomen, moet u de bloemen regelmatig afsnijden voordat het tot zaadrijpheid komt.

Oogsten en bewaren van winterpost

Al zes tot acht weken na het zaaien zijn de eerste bladeren rijp en kunnen ze geoogst worden. Het is belangrijk om de bladeren af te snijden met een scherp mes hoger dan 2 cm boven de grond. Dit beschermt de plant en stimuleert tegelijkertijd de vorming van nieuwe bladeren, waardoor meerdere oogsten mogelijk zijn. De oogsttijd van Winterpostelein ligt tussen oktober en april en is afhankelijk van het tijdstip van zaaien.

Het is het beste om de Winterpostelein vers te eten, omdat deze niet lang kan worden bewaard. De gesneden bladeren kunnen losjes in een kom worden geplaatst en worden afgedekt met een vochtige doek en ongeveer zes tot acht dagen in de koelkast worden bewaard.

Postelein: ingrediënten en gebruik

Je kunt Postelein rauw en gekookt eten. De plant kan bijna volledig worden gebruikt: de jonge bladeren, stengels en bloemen smaken het beste rauw, terwijl de wortels en oudere bladeren erg lekker gekookt zijn omdat ze rauw een licht bittere smaak hebben. Postelein salade is bijzonder populair.

Naast een hoog gehalte aan vitamine C bevat Postelein veel magnesium, kalium en ijzer, waardoor het extreem gezond is. In tegenstelling tot andere slaplanten zijn er geen problemen met Postelein vanwege een hoge nitraatinname. Posteleïne werd al gebruikt door de Indianen en andere inheemse volkeren als voedsel en medicinale plant. Het werd gebruikt als een papslag voor reuma en oogpijn of het sap als een remedie voor verlies van eetlust.

Wil je komende winter nog meer groenten uit eigen tuin zien? Lees dan ons artikel over de teelt en verzorging van haverwortel.