De groenblijvende lintbloem is een populaire halfheester voor huisjes- en rotstuinen. De robuuste plant is groenblijvend – hij draagt dus ook in het koude seizoen nog zijn blad.
Al vrij vroeg in het jaar is het groen van de groenblijvende lintbloem (Iberis sempervirens) zijn volledig bedekt met hun sneeuwwitte bloemen. Er zijn echter ook rassen waarvan de bloemen een delicate roze-paarse kleur hebben. Wij presenteren de mooiste Iberis sempervirens-variëteiten en beschrijven de belangrijkste verzorgingsmaatregelen en de procedure voor het planten.
Inhoud
- Groenblijvende lintbloem: oorsprong en eigenschappen
- De mooiste rassen
- Vroegbloeiende rassen:
- Middelvroeg bloeiende rassen:
- Laatbloeiende rassen:
- Planten: plaats en procedure
- Verzorging van Iberis sempervirens
- Is de groenblijvende lintbloem winterhard?
- Propagatie
- Is Iberis sempervirens giftig?
Groenblijvende lintbloem: oorsprong en eigenschappen
De groenblijvende halfheester wordt ook wel alpine sneeuw genoemd en behoort tot de kruisbloemenfamilie (Brassicaceae). Oorspronkelijk komt de groenblijvende sneeuwvlok uit de berggebieden van Zuid-Europa. Zijn verspreidingsgebied strekt zich uit over het hele Europese Middellandse Zeegebied tot het noordwesten van Afrika en Turkije. In sommige landen zoals Roemenië, Engeland, Noorwegen en Zwitserland is de soort genaturaliseerd. Ook in Duitsland komen in verschillende regio’s verwilderde exemplaren voor.
De groenblijvende lintbloem komt van nature voor in montane tot alpiene gebieden in de volle zon. Daar groeit hij op matig droge, borstelige grasvelden (Nardus stricta), houtvrije grindhellingen of rotsen. De natuurlijke locaties hebben een lage stikstofvoorziening en zijn licht zuur tot neutraal.
De groei van de houtige halfheester is prostaat en kussenachtig – hij kan tot 30 cm hoog worden. De 2 tot 4 cm lange bladeren van de maagdenpalm zijn leerachtig, donkergroen en lancetvormig met hele randen. In de zomer lijken de bladeren soms wat blauwig.
Deze winterharde plant dankt zijn naam aan zijn vierbladige bloemen, die typisch zijn voor de Iberis-soorten: Hun vorm lijkt op die van een boog. Ze staan in zijtrossen op de scheuten. De bloemblaadjes van de soort zijn wit en krijgen een lichte roze tint wanneer ze vervagen. Vanwege de hoge suikerconcentratie in de nectar kunnen solitaire bijen, honingbijen (Apis), maar ook vlinders (Lepidoptera) en andere biptera (Diptera) zijn frequente bezoekers van de bloemen. De uiteindelijk gevormde vruchten zijn eivormig en bevatten elk twee smalvleugelige zaden.
Wanneer bloeit de groenblijvende lintbloem? De bloeitijd van Iberis semperivrens hangt af van het ras. Vroegbloeiende rassen openen hun bloemen al in maart en dragen ze tot in juni. De meeste rassen bloeien van april tot mei en ten slotte zijn er late rassen die van april tot ongeveer september bloeien.
De mooiste rassen
De rassen van de groenblijvende lintbloem verschillen in vroege, middelmatige en late bloei. Bovendien kunnen de groeihoogte en de bloemkleur verschillen. Wij zetten de mooiste rassen met hun bijzondere kenmerken op een rij:
Vroegbloeiende rassen:
- Iberis sempervirens Winter Magic: De bloeitijd van dit ras is van ongeveer maart tot mei. De bloemen zijn wit en hij wordt ongeveer 40 cm hoog.
- Iberis sempervirens Tahoe: De zuiver witte bloemen van de ˈTahoeˈ variëteit verschijnen ook vanaf maart en blijven tot juni. De groeibreedte is 45 tot 60 cm en de hoogte 20 tot 25 cm.
Middelvroeg bloeiende rassen:
- Iberis sempervirens Witte dwerg: Met een groeihoogte van slechts ongeveer 10 cm is de cultivarnaam niet ongegrond. De witte bloemen verschijnen ongeveer van april tot mei.
- Iberis sempervirens Pink Ice: De roze getinte bloemen van deze variëteit zijn te bewonderen van ongeveer begin mei tot juni. Hij wordt 30 tot 40 cm breed en 20 tot 25 cm hoog.
- Iberis sempervirens Dwerg sneeuwvlok: Met een hoogte van 15 tot 20 cm is deze rijkbloeiende soort ook een van de delicatere exemplaren. De witte lintbloemen verschijnen van ongeveer april tot mei.
Laatbloeiende rassen:
- Iberis sempervirens Meesterwerk: De roze knoppen van deze rassen gaan al in april open en versieren de halfstruik tot september met witte bloemen. Hij wordt ongeveer 30 tot 40 cm breed en 20 tot 25 cm hoog.
Tip: Verwante soorten die sterk lijken op het uiterlijk van de groenblijvende lintbloem zijn de bittere lintbloem (Iberis amara) en de rotsbandbloem (Iberis saxatilis). Rotslint is ook een groenblijvende halfstruik, terwijl de bittere lintbloem een eenjarige tuinplant is.
Planten: plaats en procedure
Uit hun natuurlijke habitat kan worden afgeleid dat Iberis sempervirens kan heel goed worden gekweekt in stenen planten of op droge stenen muren. Door zijn lage eisen is hij zelfs geschikt voor groendaken. De standplaats moet zonnig zijn en de grond moet los, voedselarm en droog tot ten minste zomerdroog zijn. Als de grond vochtig is, moet u rekening houden met mislukkingen, vooral in de winter, omdat de wortels van de groenblijvende lintbloem op die plaatsen gaan rotten, vooral in de natte Europese winters. Voor het overige stelt de halfheester geen hoge eisen aan de bodemeigenschappen. Door veel zand, snippers of grind toe te voegen, kan normale tuinaarde of plantsubstraat worden uitgeloogd en zo bruikbaar worden gemaakt voor de lintbloem.
De groenblijvende lintbloem kan in het voorjaar en de zomer doorlopend worden geplant. Hij mag niet dieper dan voorheen in de plantenbak worden geplant. Indien meerdere planten worden geplaatst, moet een afstand van ten minste 40 tot 50 cm worden aangehouden. In principe wordt een aantrekkelijker effect bereikt door kleinere groepen te planten dan door ze overal in te zetten – na de bloei is de groenblijvende lintbloem niet langer een lust voor het oog en kan hij enigszins worden bedekt door het grote blad van eventuele naburige planten.
Verzorging van Iberis sempervirens
De zorgbehoeften van Iberis sempervirens wordt binnen de perken gehouden. Omdat de halfheester zich zeer prettig voelt op droge grond, moet hooguit in lange droge perioden een kleine hoeveelheid water worden gegeven.
Om de groenblijvende lintbloem na de bloei beter tot zijn recht te laten komen, kunnen de scheuten tot ongeveer de helft worden afgeknipt. Hierdoor blijft ook de compacte en dichte vorm beter behouden.
Voorzichtigheid is geboden bij de bevruchting, want Iberis sempervirens heeft de neiging zich uit te breiden met onstabiele scheuten als het voedselgehalte te hoog is. De beste meststof hiervoor is een granulaat dat zijn voedingsstoffen langzaam en over een langere periode afgeeft. Onze Plantura Organic Universal Fertilizer is zo’n zachte meststof met langzame afgifte, die wordt gerecycled uit plantenresten uit de voedingsindustrie en zo het milieu beschermt. Een enkele toepassing in het voorjaar is al voldoende met onze langzaam vrijkomende meststof. Bemest de lintbloem niet in de herfst, anders kan hij in de winter beschadigd raken.
Effectief effect op lange termijn,
goed voor de bodem, onschadelijk voor mens, dier & natuur
Is de groenblijvende lintbloem winterhard?
De groenblijvende lintbloem is winterhard tot ongeveer – 23 °C. In de meeste gevallen is dit voldoende. Op ruwe plaatsen is het raadzaam een bescherming van kreupelhout of gebladerte aan te brengen. Dit is onder meer nuttig tegen vorstdroogte, waarbij de planten door de bevroren grond geen water meer kunnen opnemen en uitdrogen. Zoals reeds vermeld, kunnen zeer natte plaatsen in de winter echter ook zeer schadelijk zijn voor de maagdenpalm. Een teveel aan voedingsstoffen, veroorzaakt door late bemesting, heeft ook een negatief effect op de winterhardheid.
Propagatie
Met de vlakke spreiding kon groei worden vermoed, Iberis sempervirens zou goed vermeerderd kunnen worden door deling – dit is echter niet het geval vanwege de dunne hoofdwortel. Veelbelovender is hier vermeerdering via stekken of zaaien.
Vermeerdering via kopstekken:
- Tijd: Kort na de bloei, in de zomer.
- Licht houtige, niet-bloeiende kopstekken op een lengte van 10 cm afsnijden.
- Verwijder de onderste bladeren van de stek
- Leg de stek in een vochtig mengsel van aarde en zand
- Plaats op een halfschaduwrijke, beschutte plek
- Pas in het voorjaar uitplanten om winterschade te voorkomen
Als alternatief kan de groenblijvende lintbloem ook door zaad worden vermeerderd. Hiervoor moet de plant niet direct na de bloei worden geknipt, maar pas iets later in het jaar. Zo komen de bloeiwijzen tot zaadrijpheid en plant zich voort door te zaaien. U kunt ook de vele geproduceerde zaden verzamelen en deze direct in de herfst of het voorjaar zaaien. Ze ontkiemen snel bij 10 tot 15 °C, binnen 7 tot 10 dagen.
Is Iberis sempervirens giftig?
De groenblijvende lintbloem is hooguit geclassificeerd als licht giftig. Het is niet geschikt voor consumptie, noch voor mensen, noch voor dieren. Symptomen als misselijkheid en braken treden echter pas op na inname van grotere hoeveelheden. De bittere smaak zou consumptie echter al moeten verhinderen.
Een andere kleine halfheester, die eveneens een zonnige, droge en zanderige standplaats verkiest, is de knapweed (Ononis). De inheemse droge graslandplant kan net als de groenblijvende lintbloem worden geïntegreerd in steenplanten of stikstofarme open plekken.
Inhoudsopgave
