De kweepeer is een bijna vergeten vrucht, maar dat doet geen recht aan de fascinerende fruitboom.

Cydonia oblonga
Kweeperen zijn meestal alleen te vinden in huistuinen, omdat ze nauwelijks commercieel worden gekweekt [Foto: darksoul72/ Shutterstock.com]

Aangezien de meeste soorten kweepeer (Cydonia oblonga) zijn nauwelijks rauw eetbaar vanwege hun hardheid en zuurgraad, de vrucht wordt vaak niet erg gewaardeerd. Velen weten echter niet dat de vrucht tal van gezonde ingrediënten bevat. Naast de verleidelijke geur die zowel bloemen als vruchten uitstralen, heeft de kweepeer – goed verwerkt – ook een uitstekende smaak.

Kweeperen: oorsprong en kenmerken

De oorspronkelijke vorm van de kweepeer komt uit de Kaukasus rond Perzië. Tegenwoordig zijn kweepeerbomen over de hele wereld te vinden. Vooral in Oost-Europa is het fruit populair, daarom hebben zich tussen Moldavië en Turkije veel variëteiten ontwikkeld voor verse consumptie. Als pitvrucht behoort de kweepeer tot de rozenfamilie (Rosaceae) met de appel (Malus x Domestica) en de peer (Pyrus communis) en heeft een aantal vergelijkbare kenmerken, zoals vijfbladige bloemen. Deze zijn vrij groot in de kweepeer en hebben een witte tot roze-witachtige kleur. De kweepeerbloemen verschijnen vanaf eind mei en bieden nuttige insecten zoals bijen een goede voedselvoorziening. In de bevruchtingsverhoudingen moet men differentiëren, omdat er zelfvruchtbare en zelf-onvruchtbare variëteiten zijn. In de zelfvruchtbare varianten is het voldoende om één boom in de tuin te hebben, terwijl je in het geval van zelf-onvruchtbare bomen minstens twee kweepeerbomen nodig hebt om fruit te verkrijgen.

De kweepeer groeit meestal vrij struikachtig, afhankelijk van de variëteit en locatie, is ongeveer 3 tot 8 m hoog en soms net zo breed. Het heeft ronde tot lancetvormige bladeren en op oudere leeftijd een schilferende, donkerbruine schors, die lijkt op een camouflagepatroon. De vruchten kunnen er heel anders uitzien, afhankelijk van de kweepeervariëteit, maar zijn altijd groenachtig tot geelachtig en zien er vaak uit als een mengsel van appel en peer. Een belangrijk kenmerk voor kweeperen is een vervilte coating, die te vinden is op zowel bladeren als fruit, evenals een aangename, sterke geur wanneer fruit rijpt. Afhankelijk van de variëteit en de weersomstandigheden kunnen kweeperen ongeveer van oktober tot december worden geoogst. Als de vruchten grotendeels geelachtig en niet langer groen zijn, is dit een goed teken van rijpe kweeperen.

Kweepeer fruit
De vervilte coating op de vruchten is gemakkelijk af te wrijven [Foto: Iryna Loginova/ Shutterstock.com]

Kweeperen planten: timing en procedure

De beste planttijd voor kweeperen, zoals voor bijna alle houtachtige planten, is de lente of de herfst, omdat er een risico is op uitdroging in de zomer en vorstschade in de winter. De kweepeerboom geeft de voorkeur aan middelzware bodems en verdraagt geen wateroverlast. Bovendien is een te kalkhoudend substraat ongeschikt, omdat de kweepeer neigt naar chlorose, d.w.z. bladverkleuring, bij hoge pH-waarden boven 7. Een iets meer beschutte locatie is ook aan te raden, omdat jong hout vorstgevoelig is. Als u zeer kalkrijke bodems heeft, kunt u de pH-waarde in evenwicht brengen met speciale substraten zoals onze Plantura Bio-Acidic Soil of zure compost. Om dit te doen, graaft u een plantgat dat ongeveer twee keer zo groot is als de kluit van de boom meet en mengt u wat zuur substraat onder de bestaande grond. Het is echter nog beter om een verfijnde kweepeer te gebruiken, waarvan de basis niet erg gevoelig is voor kalkaanslag.

Over het algemeen is het belangrijk om de boom niet te diep te graven bij het planten. Omdat de meeste fruitbomen geënt zijn, moet de ingedikte entplaats zich ongeveer 20 cm boven de grond bevinden. Als de kweepeer eerder in een pot zat, is het de moeite waard om de kluit een beetje los te maken voordat je de boom in de grond plaatst. Op de plantdag moet de kweepeerboom goed worden bewaterd. De grond mag de komende weken nooit helemaal uitdrogen. Verder is het zinvol om een gietrand en een boomschijf van ongeveer 60 cm diameter rond de boom te maken. De boomschijf moet zo onkruidvrij mogelijk worden gehouden, zodat dit onkruid geen voedingsstoffen en water uit de kweepeerboom wegneemt. Een extra laag mulch, bijvoorbeeld gemaakt van boomschors, voorkomt ook dat er te veel water uit de grond verdampt. Afhankelijk van de sterkte van de boom moet de stam aan een paal worden vastgebonden, anders lopen zwakkere groeiende variëteiten het risico af te breken of krom te wroeten bij sterkere winden.

Kweepeerboom in bloei
Zowel de bloemen als de vruchten van de Quitte stralen een aangename geur uit [Foto: ADELART/ Shutterstock.com]

De belangrijkste zorgmaatregelen

De eerste maatregel is de juiste snede. De vorstvrije lente is hiervoor het meest geschikt. Bovendien is het noodzakelijk om een schone en scherpe lopper te gebruiken, zodat de interfaces zo snel mogelijk genezen. Verwijder eerst alle oude en zieke takken. Maak vervolgens de kroon verder lichter om een snelle droging te garanderen. Hierdoor verspreiden schimmelinfecties zich minder of langzamer in de boom. Daarnaast is een lichte kroon belangrijk zodat alle delen van de kweepeerboom gemakkelijk te bereiken zijn door zonlicht. De kweepeerboom moet ongeveer 3 tot 5 leidende takken hebben, waarop de boom op zijn beurt takken. Takken die deze geleidetakken kruisen of naar binnen groeien, moeten jaarlijks worden verwijderd. Grotere snoeimaatregelen zijn slechts om de 4 tot 5 jaar nodig voor de nogal zwak groeiende kweeperen.

Afhankelijk van het plantmateriaal wordt aanbevolen om een plantsnoei uit te voeren. Als de boom meer bladmassa dan wortel heeft, moeten de takken met ongeveer een derde worden ingekort tot een buitenste knop om een evenwichtige toevoer te garanderen. Bovendien is het inkorten van de hele stam voordelig als de kweepeerboom geen goede vertakking heeft. Dit stimuleert de resterende knoppen en scheuten van de boom om te ontkiemen. Daarnaast blijven er naast de hoofdscheut nog maar 3 tot 5 geleidetakken over, die later de kroon vormen. De andere scheuten worden tijdens het snoeien verwijderd.

Om de boom te voorzien van voldoende voedingsstoffen voor een gezonde groei en fruit, kan het op magere plaatsen nuttig zijn om de kweepeer jaarlijks in het voorjaar, rond april, te bemesten. Omdat kweeperen echter erg gevoelig zijn voor overbemesting en slechts kleine hoeveelheden kunstmest nodig hebben, is het logischer om de omzet van voedingsstoffen en de bodemvruchtbaarheid op normale bodems te bevorderen dan om hooggedoseerde meststoffen toe te passen. Regenwormen en tal van andere bodemorganismen worden beschouwd als de beste helpers voor het omzetten van nieuw organisch materiaal in plantaardige voedingsstoffen. Om dit bodemleven te ondersteunen, kunt u bijvoorbeeld onze Plantura biologische bodemactivator gebruiken. Dit is onschadelijk voor alle tuinbewoners en bevat naast organisch materiaal en sommige voedingsstoffen ook mycorrhizaschimmels die in symbiose leven met plantenwortels.

Organische bodemactivator 10,5 kg (zak)

Organische bodemactivator 10,5 kg (zak)

  • Bevordert humusvorming en activeert de grond in bedden en gazons
  • Met levende mycorrhizaschimmels voor optimale bodemvruchtbaarheid
  • Diervrije bodemactivator – veilig voor huisdieren & tuindieren

Veel voorkomende ziekten en plagen

Zoals zojuist vermeld, kan een lichte boomtop schimmelaantasting zoals bladbruin op de kweepeer voorkomen, omdat schimmels meestal de voorkeur geven aan een vochtig klimaat. Als een veel voorkomende schimmelziekte op kweepeer, zoals bij appels, de korst (Venturia inaequalis |), die bruine, gebarsten vlekken op de vrucht veroorzaakt. Omdat deze ziekteverwekker overwintert in het gevallen gebladerte, wordt het beschouwd als een belangrijke preventieve maatregel om alle gevallen bladeren rond de kweepeerboom te verwijderen. Een andere ziekte waarvoor veel kweepeerbomen bijzonder gevoelig zijn, is bacteriële bacterievuur (Erwinia Amylovora). Als een plant besmet is, atrofiëren de scheuten en zien ze eruit als verbrand. Als bacterievuur wordt vermoed, moet dit worden gemeld aan het verantwoordelijke gewasbeschermingsbureau, omdat de ziekte zich snel kan verspreiden naar andere fruitbomen. Als de boom echt besmet is, moeten de bomen helaas vaak gekapt worden.

Als ongedierte kunnen bladluizen (Aphidoidea) vaker voorkomen. Deze zijn meestal geen probleem, omdat ze dienen als natuurlijk voedsel voor lieveheersbeestjes en andere nuttige insecten. Als de plaag te uitgesproken is, kunnen de bladluizen eenvoudig van de bladeren worden gewassen met een mild zeepsop.

Kweepeer met ongedierte
Bladluizen kunnen in verschillende kleuren verschijnen, zoals zwart of groen [Foto: Paul Maguire/ Shutterstock.com]

Kweeperen vermeerderen

Theoretisch zou een kweepeer gewoon via zaden kunnen worden vermeerderd. Uit elk van hen kan echter een andere kweepeerboom ontstaan, dus je weet nooit precies welke variëteit je als gevolg krijgt. Bovendien hebben fruitbomen die uit zaden worden gekweekt soms wel 10 jaar nodig totdat ze de eerste vruchten vormen. Daarom is het raadzaam om de kweepeer te vermeerderen door te enten – zoals gebruikelijk is bij de fruitteelt. Meer informatie is te vinden in ons artikel over appelboom enten. Sinds de techniek en de procedure voor de kweepeerNet als bij een appelboom kun je deze instructies volgen. Als zwak groeiende onderstammen worden meestal de ‘kweepeer A’ of de ‘kweepeer Adams’ gebruikt. Als je een grotere boom wilt, kun je zelfs meidoorn (Crataegus monogyna) en lijsterbes (Sorbus aucuparia) verfijnen. Enten kan de gevoeligheid van de kweepeervariëteit voor kalk en de neiging tot chlorose op alkalische bodems verminderen.

Zijn kweeperen giftig?

De pulp van kweepeer, zelfs onbewerkt, is niet giftig voor de mens. Omdat bijna alle kweepeervariëteiten rauw niet erg smakelijk zijn, is het raadzaam om de vruchten bijvoorbeeld tot gelei te verwerken. De zaden van kweepeer bevatten daarentegen wat giftig prussiczuur. Men zou echter veel kweepeerkorrels moeten eten om de eerste tekenen van vergiftiging op te merken. Bovendien komt het meeste prussiczuur alleen vrij wanneer de zaden worden gekauwd, daarom vormt het eenvoudigweg doorslikken ervan geen gevaar. Als de kweepeerkorrels worden gezogen en niet worden ingeslikt, maar later weer worden uitgespuugd, helpt het resulterende slijm zelfs tegen hoesten en keelpijn. Omdat kweeperen rijk zijn aan pectine, zijn ze goed voor het maken van jam, maar mogen ze niet te veel worden opgegeten door honden, omdat pectine in hogere hoeveelheden maagproblemen kan veroorzaken bij onze viervoeters.

Omdat kweeperen een uitstekende houdbaarheid hebben, is het logisch om de vruchten na het oogsten op te slaan. Hoe je dit precies kunt doen, lees je in ons artikel over het oogsten en opslaan van kweepeer.

Vergelijkbare berichten