Planten, oogsten &voorbereiden nootmuskaat pompoen

Hier vindt u alles wat u moet weten over Planten, eend en voorbereiding van nootmuskaat pompoen.

De nootmuskaatpompoenen (Cucurbita moschataCucurbitaceae is een ondersoort uit de familie Cucurbitaceae. Een bekende vertegenwoordiger is de populaire butternut pompoen. Hoewel de warmteminnende planten wel wat eisen stellen, kunnen ze ook in Duitsland onder goede omstandigheden gekweekt worden. We laten je zien waar je rekening mee moet houden.

Nootmuskaatpompoen: uiterlijk, kenmerken en oorsprong

Nootmuskaatpompoenen hebben vleiende geribbelde tot peer- of cilindrische, gladde vruchten. De schaal komt meestal in de kleuren oranje, geel en groen. De nootmuskaat pompoenschil verandert vaak van kleur, wat de respectieve mate van rijpheid van de pompoen aangeeft. Vaak is een kleurverandering van groen naar beigebruin naar oranje waar te nemen. Het vruchtvlees van nootmuskaatpompoen is klassiek oranje en heeft een aromatische smaak en een meloenachtige geur. Oorspronkelijk komt de nootmuskaatpompoen uit Midden- en Zuid-Amerika. Het is al 4000 jaar inheems in Peru en Mexico. Daarom kan al worden geraden dat de planten de voorkeur geven aan een warm, vochtig klimaat. In Midden-Europa gedijen ze het beste in het wijnbouwklimaat.

Als u de plant, ook bekend als “muskuspompoen”, in Duitsland cultiveert, zult u waarschijnlijk vruchten oogsten met een gewicht van niet meer dan 5 kg. In de tropen en subtropen daarentegen kunnen ze tot 40 kg wegen. Zo worden de pompoenen meestal in de handel in stukken verkocht en niet als geheel. Ze bereiken een diameter van maximaal 50 cm en hebben een cilindrische, peervormige, bolvormige of klassiek breed afgeplatte vorm met diepe ribben. Het blad van de eenjarige plant is rondachtig tot hartvormig, donkergroen blad. In de butternut pompoenen hebben ze vaak zilverachtige tot witte vlekken. Zowel het bladgroen als de scheuten zijn donzig behaard.

De bloemen die typisch zijn voor cucurbits zijn klokvormig en geel tot oranje. Ze bloeien van juni tot juli. Bovendien zijn ze bijvriendelijk en komen ze voor als puur mannelijke en vrouwelijke bloemen op een plant. Dit wordt eenhuizigheid genoemd. De ondersoort van nootmuskaatpompoenen is een van de meest veeleisende varianten in termen van locatie, voedingsstoffen en watervoorziening. Ze bereiken alleen de oogstrijpheid als aan hun behoeften wordt voldaan. Als de vruchten naar wens gedijen, rijpen ze na 4 tot 5 maanden, afhankelijk van de variëteit, en overtuigen ze door een goede houdbaarheid.

De mooiste variëteiten

De groep nootmuskaatpompoenen omvat een verscheidenheid aan variëteiten. Zo is er voor elke pompoenliefhebber wel iets te vinden. Zo heb je de keuze tussen een grote vrucht en een mini nootmuskaat pompoen.

• ‘Muscade de Provence“: grote, platte ronde en diep geribbelde vruchten met een gewicht van ongeveer 5 tot 18 kg; kleurovergang van de schaal van donkergroen naar lichtbruin; robuust, warmteminnend en zeer productief; fijne smaak; vrij late rijping.
• ‘Mini Muskus“: kleinere, breed afgeplatte vruchten met een gewicht van 2 – 5 kg; kleinere versie van ‘Muscade de Provence’; Huid groen-blauw tot oranje afhankelijk van de mate van rijpheid; zoete, volle smaak; gemiddelde maturiteit.
• ‘Musquee de Maroc“: middelgrote, ronde tot licht afgeplatte vruchten met een gewicht van 3 à 5 kg; kleurverandering van de schaal van donkergroen naar terracotta kleur op volwassen leeftijd; sterk ranking; zoete smaak; tolerant voor echte meeldauw; nogal vroegrijp.
• ‘Futsu Zwart“: kleinere vruchten met een gewicht van 1 – 3,5 kg; breed afgeplatte vorm; Huid donkergroen tot terracotta, afhankelijk van de mate van rijpheid; donker patina naar oogstrijpheid; fruitige smaak; gemiddelde maturiteit.
• ‘Chirimen’: Middelgrote vruchten met een gewicht van 5 – 10 kg; platte ronde vorm; kleurovergang van de schaal van zwart-blauw naar oranje-brons; sterk ranking; fruitige smaak; nogal vroegrijp.
• ‘Shishigatani’: Kleine, peervormige vruchten met een gewicht van 0,2 – 2 kg; kleurverandering van de schaal van zwart-donkergroen naar lichtbruin; sterk ranking; zoete pulp; gemiddelde maturiteit.

Nootmuskaat pompoen planten

Als je zelf nootmuskaatpompoenen wilt kweken en niet toevallig inheems bent in een wijnbouwgebied, moeten de zaden zeker de voorkeur hebben op de vensterbank. De voorcultuur is mogelijk vanaf half april. Om de kieming te versnellen, is het raadzaam om de zaden ongeveer 24 uur voor het zaaien te laten opzwellen in lauw water of kamillethee. Kamille creëert extra voordelen vanwege het antibacteriële en schimmelwerende effect. Om de wortelvorming van de zaailingen te bevorderen, moet eerst een voedselarme teeltgrond zoals onze Plantura biologische kruid &zaaigrond worden gebruikt. Breng nu 2 tot 3 zaden verzameld in een kwekerijpot ongeveer 3 cm diep in de grond en geef voorzichtig water. De komende weken moeten de potten nu op 22 tot 26 °C blijven met permanent vochtige grond en veel daglicht in het appartement. Na ontkieming, dus meestal na 6 tot 12 dagen, mag alleen de sterkste jonge plant groeien. Dit wordt geprikt wanneer het eerste echte paar bladeren verschijnt. Nu is het zinvol om voedselrijke grond te mengen met de teeltgrond om aan de hoge voedingsbehoefte van de pompoenen te voldoen.

Biologische Kruiden &Zaaigrond 20 L

• Ideaal voor kruiden en voor zaaien, stekken vermeerdering &prikken
• Zorgt voor aromatische kruiden & sterke jonge planten met sterke wortels
• Turfvrij &klimaatvriendelijk: CO₂-verminderde organische grond gemaakt in Duitsland

Pas vanaf half mei, na de IJsheiligen, mogen de nootmuskaatpompoenplanten buiten worden geplant. Een geschikte locatiekeuze is vooral belangrijk voor de ontwikkeling van muskuspompoenen. Kies een zonnige plek die beschermd is tegen de wind. De grond moet snel opwarmen, dus niet te zwaar zijn en toch water kunnen vasthouden. Wateroverlast moet echter koste wat het kost worden vermeden. Een los oppervlak met veel organisch materiaal is uitstekend. Over het algemeen is een leemachtig zand of zandleem het meest geschikt.

Bovendien is het belangrijk op te merken dat pompoenen in principe geen interactie hebben met zichzelf en andere cucurbits zoals courgette (Cucurbita pepo | subsp. Pepo Convar. Giromontiina), komkommers (Cucumis sativus) en meloenen zijn compatibel. Een teeltpauze van 3 tot 4 jaar tussen de gewassen moet dus altijd op een gegeven moment in acht worden genomen. Dit is een efficiënte methode om bodempathogenen te bestrijden. Als u meer wilt weten over vruchtwisseling, kunt u meer lezen in ons aparte artikel. Omdat pompoenen zware feeders zijn, is het raadzaam om de grond te verrijken met compost, opgeslagen mest of overwegend organische meststof met langzame afgifte voordat u gaat planten. Bovendien mag nootmuskaatpompoen niet naast andere zware feeders of cucurbits worden geplant. Wanneer u het in het bed plant, moet u de jonge planten zorgvuldig hanteren om de delicate scheuten niet te schaden. De muskuspompoenen hebben een hoge ruimtebehoefte tot 3 m². Een afstand van 50 tot 80 cm tussen de planten moet ook worden aangehouden.

Fooi: Om de kleine planten te laten wennen aan de hoge zonnestraling en minder comfortabele omstandigheden in het open veld, moeten ze geleidelijk worden verhard voordat ze worden geplant. Voor dit doel worden ze ’s ochtends op een paar dagen buitengezet en’ s avonds terug in het appartement. Als je niet hard wordt, is er snel kans op zonnebrand.

De juiste zorg

Het is raadzaam om ongewenst onkruid aan het begin van de cultuur te wieden om concurrentie om water, licht en voedingsstoffen te voorkomen. Dit moet indien nodig in de eerste weken van de planten worden herhaald. Later bedekken deze de grond goed met hun ranken en bladeren, waardoor wilde kruiden worden weggehouden.

Omdat de planten zich het beste kunnen ontwikkelen bij temperaturen boven de 12 °C, moeten ze op koudere dagen bedekt zijn met doorschijnende film of fleece. Om de mooiste en grootste pompoenvruchten mogelijk te krijgen, moeten slechts 2 tot 3 vruchten per plant rijpen in variëteiten met grote vruchten. Kleinvruchtige variëteiten daarentegen kunnen tot 5 vruchten probleem veroorzaken.tot wasdom brengen. Om dit te bereiken worden de scheuten na bestuiving ingekort zodat het gewenste aantal pompoenvruchten behouden blijft.

Een goed aangepaste bewatering is een van de belangrijkste factoren in de pompoenteelt. Geef idealiter water met lauw regenwater en maak de bladeren niet nat met water, anders neemt het risico op valse meeldauw (Peronosporaceae) toe. Over het algemeen mag de grond nooit helemaal uitdrogen. Het moet dus eenmaal per dag worden gegoten in geval van hitte en meerdere keren per dag in geval van hitte. Het is ook raadzaam om ’s avonds of vroeg in de ochtend water te geven, omdat het water niet onmiddellijk verdampt en beter door de plant kan worden opgenomen.

Een andere manier om verdamping tegen te gaan is mulchen. Bovendien helpt mulch om de pompoenen droog te houden en te beschermen tegen rot. Stro of grasmaaisel is zeer geschikt als mulchmateriaal.

Tijdens de fruitgroei is het belangrijk dat de planten van voldoende voedingsstoffen worden voorzien. Om de inspanning zo laag mogelijk te houden, is het raadzaam om een meststof met langzame afgifte toe te passen. Omdat de ondiepe wortels van pompoenen gevoelig zijn voor zout, moeten met name organische meststoffen worden gebruikt. Minerale stikstofmeststoffen zijn wateroplosbaar en vaak sterk geconcentreerd, waardoor de pompoenwortels beschadigd raken. Als de grond al voor het planten is verrijkt met kunstmest, is een bemesting tijdens de groei meestal voldoende. Onze Plantura organische tomatenmeststof is een kalium-gestreste slow-release meststof en heeft dus een positieve invloed op de fruitkwaliteit van nootmuskaatpompoenen. Het wordt langzaam en voorzichtig vrijgegeven door bodemorganismen gedurende enkele weken, zodat er geen risico is op overbemesting.

Organische tomatenmeststof 1,5 kg

• Ideaal voor tomaten, chili, courgette, komkommer &co.
• Voor versterkte planten & een aromatische, rijke oogst
• Diervrije organische meststof met langzame afgifte – onschadelijk voor huisdieren en tuindieren

Bij zeer hoge niveaus van zonlicht is er een risico op scheuren in de schaal. Dit kan worden tegengegaan door de vruchten op zonnige dagen te bedekken met vochtige doeken. Helaas houden slakken ook van nootmuskaatpompoenen. Als er maar een paar zijn, is het voldoende om ze te verzamelen. In het geval van een grotere plaag kunt u echter doorgaan met een slakkenomheining. Als je meer wilt weten, kun je ons speciale artikel over het slakkenhek lezen met tips voor diy. Een handigere manier om het ongedierte te bestrijden is het gebruik van slakkengraan. Onze Plantura biologische slakkenkorrel is gebaseerd op de werkzame stof ijzer-III-fosfaat en is zacht voor huisdieren en nuttige insecten. De behandelde groenten kunnen zonder beperkingen worden geconsumeerd.

Biologische slakkenkorrel 350 g

• Regenbestendig & sterk geconcentreerd energie-actief ingrediënt: Bestrijdt slakken op groenten en fruit uiterst betrouwbaar
• Bestrijding zonder sporen van slijm en dode slakken in het bed
• Zachtaardig voor huisdieren & nuttige insecten – toepasbaar in de biologische landbouw

Nootmuskaat pompoen oogsten

Je kunt je nootmuskaatpompoenen oogsten als de stengel al gelamineerd is. Dit is meestal het geval ongeveer 5 tot 6 maanden na het zaaien. Voor de eerste vorst moet de oogst plaatsvinden, dus de laatste oogsttijd is meestal begin november. Omdat de stengel de pompoen dient als bescherming tegen ziekteverwekkers, moet een deel ervan tijdens het oogsten altijd op de vrucht blijven. Dit wordt zorgvuldig afgesneden met een scherp mes, omdat zelfs kleine verwondingen de houdbaarheid ernstig kunnen schaden en tot rot en schimmel kunnen leiden. In goede bewaarcondities daarentegen kan een nootmuskaatpompoen zelfs een half jaar bewaard worden. Een koele plek met een temperatuur van 10 tot 15 °C en goede ventilatie is geschikt.

Hoe ziet een rijpe nootmuskaatpompoen eruit?

Zoals hierboven beschreven, ondergaat nootmuskaatpompoen verschillende kleuren tijdens het rijpen, afhankelijk van de variëteit. In zijn rijpe staat heeft bijvoorbeeld de bekende pompoenvariëteit ‘Muscade de Provence’ een externe oranje kleur. Sommige liefhebbers van nootmuskaatpompoen zijn echter van mening dat een vrucht die niet helemaal rijp is het beste smaakt. De schil van de nootmuskaatpompoen is dan nog donkergroen. Een oogst in onvolgroeide toestand heeft echter een negatief effect op de houdbaarheid. Als je je pompoen lang wilt bewaren, moet de schaal hard zijn en de pompoen volledig gerijpt. Om te controleren of een pompoen rijp is, is i, wordt de kloptest aanbevolen. Tik hiervoor lichtjes tegen het fruit met je knokkel. Wanneer een hol geluid wordt gehoord, is de pompoen rijp.

Bereiding van nootmuskaatpompoen

De nootmuskaatpompoen staat bekend om zijn fruitig-zure smaak en om zijn nootmuskaatnoot. Vanwege deze eigenschappen wordt het aanbevolen voor chutneys. De schaal van de nootmuskaatpompoen is eetbaar als deze lang genoeg wordt gekookt – maar dit is tijdrovend. Het is dus meestal praktischer om de pompoen te schillen. Voor grote vruchten moet je eerst de nootmuskaatpompoen voorzichtig in plakjes verdelen met een scherp mes en vervolgens de schil verwijderen. Als je wilt koken met je nootmuskaatpompoen, zijn gerechten zoals soepen en gratins ideaal. Dit is waar het aroma tot zijn recht komt. Maar je kunt ook andere gerechten bereiden zoals ovengroenten, pompoengnocchi of pompoentaart van een nootmuskaatpompoen. De eigen nootmuskaatnoot van de pompoen wordt nog meer naar voren gebracht door hem op smaak te brengen met nootmuskaat. Vanwege de grootte kan het moeilijk zijn om de pompoen te verwerken voordat deze slecht wordt. Remedie is het inblikken of invriezen van de nootmuskaatpompoen.

Naast de pulp zijn de bloemen, bladeren en zaden eetbaar. De nootmuskaatpompoen wordt als zeer gezond beschouwd, vooral vanwege het hoge gehalte aan bètacaroteen, de voorloper van vitamine A. Dit heeft een positief effect op huid, haar en zicht. Bovendien wordt gezegd dat het een immuunsysteemversterkend effect heeft en het kalium dat erin zit, zou de bloeddruk verlagen. Bovendien heeft het met ongeveer 19 kcal per 100 g zeer weinig calorieën.

Als je meer wilt weten over pompoenen, bekijk dan ons artikel over de verschillende pompoenvariëteiten. Daar maak je kennis met niet alleen eetbare, maar ook sierpompoenen.