Sterhyacint: planten, bloeitijd & giftigheid

De mooie besneeuwde bloemen ontvouwen hun pracht al in februari. We introduceren het bolgewas en geven tips voor het kiezen van rassen en het planten van sterhyacinten.

De sterhyacint (Scilla, syn. Chionodoxa) is een vruchtbaar, sierlijk bloeiend bolgewas. Hij behoort tot de groep van de vroegbloeiende planten. Hier vindt u alles over de sneeuwklokjessoorten, het planten en de verzorging.

Snowgloss: bloeitijd en eigenschappen

Sterhyacinten behoorden tot hun eigen soort Chionodoxa binnen de onderfamilie Scilloideae in de aspergefamilie (Asparagaceae). Inmiddels zijn ze toegewezen aan de blauwe ster (Scilla), maar de oude soortnaam is nog steeds de meest voorkomende. De soorten zijn afkomstig uit het Middellandse Zeegebied van Griekenland via Cyprus naar Turkije, waar ze in de bergen groeien op hoogtes tot 2000 m. In het wild komen ze ook voor in Midden-Europa, Noord-Amerika en de gematigde zones van Azië. Wilde populaties komen nu ook voor in Midden-Europa, Noord-Amerika en de gematigde zones van Azië.

Wat is de naam van de sterhyacint? De sterhyacint wordt ook wel de glorie van de sneeuw of de trots van de sneeuw genoemd. Deze synoniemen komen uit het Engels, waar de Sterhyacint Glorie van de Sneeuw wordt genoemd. Achter de naam Nodding Star Hyacinth zit echter de Siberische Blauwe Ster (Scilla siberica).

De overblijvende, kruidachtige bloeiende planten bereiken een groeihoogte van 5 – 35 cm. De ondergrondse ronde tot eivormige, hazelnootgrote bollen vormen vaak talrijke dochterbollen, wat de belangrijkste manier is waarop sterhyacinten zich verspreiden. Ze lopen uit bij het smelten van de sneeuw en vormen twee lineaire tot langwerpige bladeren per bol. De bloeitijd van de sneeuwhyacint is tussen februari en april. De stervormige bloemen zitten in losse trossen bij elkaar op onverharde, gladde stelen. Ze bestaan uit zes bloemblaadjes die wit, roze of blauw van kleur zijn.

Is sneeuwklokje bijvriendelijk? Bijen, hommels en andere insecten bezoeken graag de vroege voedselbronnen, omdat de sterhyacinten grotere hoeveelheden nectar en stuifmeel bieden.

Na bestuiving vormen zich driedelige kapselvruchten met zwarte, bolvormige tot elliptische zaden. Deze zijn voorzien van een voedzaam aanhangsel, het elaiosoom. Deze suiker-, vet- en eiwitrijke verpakking van het zaad trekt mieren aan, die zich ermee voeden. Ze deponeren de zaden dan op hun vuilnisbelt buiten het hol. Daar vinden de sterhyacinten optimale omstandigheden, zoals voedselrijke, kruimelige substraten en bescherming tegen ongedierte. Na zes tot acht weken bloei en zaadrijping trekken de sneeuwklokjesplanten zich terug in de grond, overleven de zomer ondergronds en de bladeren sterven af.

De mooiste sneeuwklokjesrassen en -soorten

De sterhyacinten omvatten verschillende soorten. Voor de huis tuin is er de gewone sterhyacint (Scilla luciliae, syn. Chionodoxa luciliae), de donkere sterhyacint (Scilla sardensis, syn. Chionodoxa sardensis) en de grote of woekerende sterhyacint (Scilla forbesii, syn. Chionodoxa forbesii).

De verschillende soorten sterhyacinten kunnen gemakkelijk worden onderscheiden aan de hand van de bloemkleur, het aantal en de groeihoogte. De gewone sterhyacint produceert één tot twee bloemen per bloeiwijze en bereikt een hoogte van 15 cm. De grote sterhyacint daarentegen heeft vier tot twaalf bloemen per bloemsteel en wordt gemiddeld 35 cm hoog. Tot slot presenteren we de wilde donkere sterhyacint.

• Scilla luciliae “Alba: Historische witte sneeuwklokjescultivar uit 1885 met een groeihoogte van 5 – 15 cm. De bloeitijd is tussen maart en april.
• Scilla forbesii Blauwe Reus: Sneeuwglans tot 35 cm groeihoogte en hemelsblauwe bloemen met wit hart.
• Scilla forbesii Roze Reus: Lichtroze bloeiende sneeuwglans, tot 35 cm hoog. De bloei van dit aantrekkelijke ras begint in maart.

• Scilla luciliae RozenkoninginSterhyacint met talrijke donkerroze bloemen met een licht hart. De Chionodoxa luciliae ‘Rose Queen’ bereikt een groeihoogte van ongeveer 15 cm.
• Scilla luciliae Violet BeautySterhyacint met een zeldzame violette bloemkleur. Hij bloeit vanaf half maart en wordt tot 15 cm hoog.
• Donkere sterhyacint (Scilla sardensis): Wilde vorm van de sterhyacint zonder cultivaraanduiding of kweekbehandeling. De 5 – 15 cm hoge planten zijn delicater en kleiner dan Scilla luciliae en produceren aanzienlijk meer bloemen in diep gentiaanblauw.

Sterhyacint planten: plaats, timing en procedure

Sterhyacinten geven de voorkeur aan een humusrijke, losse grond op warme, zonnige plaatsen. Ze kunnen de meeste tuingronden zonder problemen aan, zolang er geen wateroverlast is. Ze moeten worden geplant tussen september en november, zodat de eerste bloemen het volgende voorjaar verschijnen.

Sterhyacinten worden geplant in grotere groepen van 10 – 20 om een dichte bloei te verkrijgen. De plantafstand tussen de afzonderlijke bollen moet 5 – 10 cm bedragen. De plantdiepte is ongeveer 10 cm. Voor het planten in de herfst kunnen rijpe compost, zand en potgrond zoals onze Plantura Organische Potgrond in armere en zware grond worden gewerkt. Het turfvrije, voedselrijke substraat is ook ideaal voor plantbakken en sneeuwglitters in potten. Bovendien moet ongewenst onkruid vóór het planten uit het bed worden verwijderd. De bollen worden geplant met een handschep en vervolgens licht bewaterd.

In één oogopslag: Sterhyacint planten

• Locatie: Warm en zonnig, humusrijke losse grond, geen wateroverlast.
• Planttijd: september tot november
• Voorbereiding: Voedingsarme en zware bodems aanpassen, onkruid verwijderen.
• Plant groepen van 10 – 20 bollen, elk 5 – 10 cm van elkaar, met behulp van een handschep.
• Plantdiepte: ongeveer 10 cm
• Water lichtjes

Combineer SneeuwglansSneeuwklokjes worden klassiek geplant onder houtachtige planten of hagen. In combinatie met een geel bloeiende forsythia (Forsythia) of toverhazelaar (Hamamelis), zijn de blauwe sneeuwklokjes bijzonder mooi, terwijl de witte en roze soorten mooier zijn onder heesters als magnolia (Magnolia) of winter sneeuwbal (Viburnum x bodnantense). Ze kunnen ook worden geplant met sneeuwklokjes (Galanthus), krokus (Krokus), druifhyacinten (Muscari) of vroege narcissen (Narcissa) kunnen samen worden geplant om kleurrijke bloementapijten te maken.

Sterhyacinten verspreiden zich in de tuin door zelfuitzaaiing en dochterbollen, waarbij S. luciliae spreidt minder dan S. forbesiiwat hem ook geschikt maakt voor kleinere beplantingen in rotstuinen en onder houtachtige planten.

De juiste zorg

Sterhyacinten zijn gemakkelijk te verzorgen en hoeven niet gesnoeid te worden, zelfs niet nadat ze zijn ingegroeid. De voedingsbehoefte van deze gemakkelijk te verzorgen vroege bloeiers is gemiddeld. Op lichte zandgronden kan de voorraad voedingsstoffen na enkele jaren uitgeput zijn. Een gebrek aan voedingsstoffen kan eerst worden herkend aan verminderde bloei of vroegtijdige vergeling van de bladeren. Een overwegend organische langzaam vrijkomende meststof zoals onze Plantura Organische Bloemenmeststof kan losjes rond de plant worden aangebracht wanneer de grond vanaf maart vorstvrij is, of in plantenbakken bij het verpotten. Het dierproefvrije mestgranulaat geeft de voedingsstoffen die het bevat langzaam en voorzichtig vrij gedurende weken en maanden. Dit voorkomt effectief uitspoeling en overbemesting.

Snowgloss in binnen gekweekte potten moet regelmatig water krijgen. In de zomer gaan de planten binnenshuis ook in hun bollen. De sterhyacint wordt dan buiten geplant of binnen gehouden voor hernieuwde bloei in de volgende winter. Een goede plaats voor de sneeuwhyacintenbol om de bloei vanaf de herfst te stimuleren is de koelkast. Zorg ervoor dat de bollen niet te vochtig zijn of gaan rotten. Na ongeveer acht weken kan de sterhyacint op een lichte en koele plaats worden gezet. Na een beetje water zal het beginnen te wortelen en scheuten vormen. Na ongeveer een week acclimatisatie kunt u de plantenbak verplaatsen naar de warme woonkamer.

Sneeuwtrotsbollen zijn winterhard tot onder – 25 °C en hebben geen winterbescherming nodig. Ze kunnen jaren op dezelfde plaats blijven. De vermeerdering gebeurt via dochterbollen, die na de bloei en het terugtrekken van de plant eind juli worden opgegraven en op een geschikte plaats worden geplaatst of tot het planten in een droge, koele ruimte worden bewaard.

Is sneeuwklokje giftig?

Zoals veel aspergeplanten is sterhyacint giftig. Overmatige consumptie van de plantendelen kan braken, misselijkheid en andere vergiftigingsverschijnselen veroorzaken. De bollen moeten tot het planten buiten bereik van huisdieren en kinderen worden bewaard. Het is echter zeer onwaarschijnlijk dat buitendieren de planten eten en vergiftigd raken, aangezien zij van nature de uien en groene delen vermijden.

Een verwante voorjaarsbloeier is de hyacint (Hyacinthus). We presenteren het bolgewas en de mooiste soorten in de factsheet.