Minivarkens in de tuin: tips om ze te houden

Steeds meer mensen kiezen ervoor om de varkentjes te houden. Lees hier waar u rekening mee moet houden bij het houden van minivarkens in de tuin.

Schattig, slim en suikerzoet – minivarkens veroveren de harten van mensen en vinden steeds meer liefhebbers die hen graag een thuis bieden. De kleine huisvarkens worden al sinds de jaren veertig gefokt en dankzij de groeiende belangstelling zijn er nu talrijke rassen en kruisingen. Vooral hun hoge intelligentie predestineert de varkentjes als huisdieren – zo kunnen ze met een beetje training goed getraind worden en zelfs kunstjes leren. Bovendien kunnen minivarkens een sterke band opbouwen met hun verzorger en zich bijzonder knuffelig en aanhankelijk tonen. Als ook u nieuwsgierig bent geworden naar de minivarkens, leer dan in dit artikel hoe u ze het beste kunt houden en waar u nog meer rekening mee moet houden als u met ze omgaat.

Het houden van minivarkens in de tuin

Als huisdier of als nijvere tuinhulp voor selfsupporters wordt het houden van minivarkens steeds populairder. De dieren zijn bijzonder populair in de tuin, want een basisvereiste voor het houden van varkens is voldoende ruimte voor de intelligente dieren. Als u hen dit kunt bieden, hebt u een goede kans om uw minivarkens met succes te houden.

Waarom minivarkens in de tuin houden?

Wie een varken als huisdier wil, denkt al snel aan kleine, roze dieren ter grootte van een handtas die gemakkelijk binnen gehouden kunnen worden. De dieren zijn echter zelden geschikt om binnenshuis te houden: Met een gemiddelde schouderhoogte van 50 centimeter en een gewicht tot 100 kilogram zijn de volwassen minivarkens allesbehalve teer en kunnen ze enige schade aanrichten in huis. Zogenaamde “teacup-varkens” daarentegen, die bijzonder tenger en klein zijn en op televisie vaak als huisdier worden gepresenteerd, zijn een zeldzaamheid en hebben niet zelden gezondheidsproblemen als gevolg van overmatig fokken.

Wie toch een minivarken een thuis wil geven, moet er eens over nadenken om ze in de tuin te houden, want hier voelen de robuuste dieren zich bijzonder op hun gemak, ze hebben immers voldoende ruimte om zich vrij te bewegen. Voor elk varken moet namelijk minstens 100 vierkante meter buitenruimte beschikbaar zijn – dit is alleen mogelijk in de zeldzaamste gevallen als ze uitsluitend binnen worden gehouden. Bovendien zijn varkens bijzonder nieuwsgierig en verkennen ze graag nieuw terrein, daarom zijn ze beter af in een tuin.

Uitdagingen van het houden van minivarkens in de tuin

Minivarkens zijn schattig, intelligent en knuffelbaar – deze argumenten alleen al zorgen ervoor dat veel mensen zo’n dier als bewoner voor hun tuin willen. Maar ook al is het houden van minivarkens in de tuin aan te bevelen, men moet zich ervan bewust zijn dat het ook nadelen heeft. In tegenstelling tot honden, katten of rennende eenden, laten minivarkens duidelijke sporen na in hun territorium, omdat ze graag met hun slurf door de grond rommelen op zoek naar voedsel. Gazons, bloemperken of moestuinen lijken al snel op een slagveld als de varkens er vrij in mogen ravotten – een ontsnappingsbestendige ren voor de varkens is dus het allerbelangrijkste als u wilt blijven genieten van een mooie tuin. Maar ook niet alle planten zijn compatibel met minivarkens. Lelietje-van-dalen (Convallaria majalis), buxus (Buxus sempervirens) of ook het bovengrondse deel van aardappelplanten (Solanum tuberosum) zijn absoluut giftig voor huisdieren en mogen daarom alleen binnen veilig bereik van de varkens worden aangetroffen of kunnen beter helemaal worden vermeden.

Het goed houden van minivarkens in de tuin

Om minivarkens zich prettig te laten voelen, is het essentieel dat ze goed in de tuin worden gehouden. U moet er vooral rekening mee houden dat minivarkens zeer sociale dieren zijn die van nature in kuddes leven. Het individueel houden van varkens wordt daarom afgeraden, omdat de dieren snel gedragsproblemen ontwikkelen en zelfs ziek kunnen worden. Andere dieren als gezelschap zijn ook niet voldoende – u moet daarom altijd minstens twee, liefst drie varkens bij elkaar houden. Naast het juiste gezelschap zijn ook de beschikbare ruimte en de juiste voeding belangrijk voor het welzijn van de dieren.

Ruimte en huisvesting voor minivarkens

Ook al behoren minivarkens niet tot de grootste dieren, ze nemen geen genoegen met een ren in miniformaat. In feite zou per varken ten minste 100 vierkante meter ren beschikbaar moeten zijn voor een aan de soort aangepaste houderij, maar er is geen bovengrens. Grotere uitloopgebieden hebben als bijkomend voordeel dat u naar behoefte afzonderlijke zones kunt afsluiten. Dit geeft de vegetatie niet alleen de tijd om zich te herstellen van de gravende stammen van de varkentjes, maar geeft de nieuwe huisdieren ook de kans om steeds weer nieuwe gebieden te verkennen. Verschillende oppervlakken binnen de ren bieden extra comfort: zand is goed om te liggen of te wentelen, gras is meer geschikt om te spelen en te wroeten, en verharde delen blijven moddervrij, zelfs als het regent.

Tip: Het is ook belangrijk om de tuin goed te omheinen: uw omheining moet minstens 80 tot 100 centimeter hoog zijn, zodat de varkens niet kunnen ontsnappen. Bovendien moet de omheining bijzonder stabiel zijn en in de grond verankerd, omdat varkens door hun grote nieuwsgierigheid de kans groot is dat ze de omheining zullen onderzoeken of eraan zullen knagen. Wegens de huidige bedreiging van als huisdier gehouden varkens door Afrikaanse varkenspest (AVP) worden de voorschriften inzake omheiningen momenteel aangepast. Uw plaatselijk veterinair kantoor zal u informeren over de huidige voorschriften. De voorschriften kunnen per deelstaat verschillen. In principe is altijd een dubbele omheining nodig om te voorkomen dat de minivarkens in contact komen met wilde zwijnen en dierziekten zoals AVP oplopen.

Naast de ren dienen de dieren te worden voorzien van bescherming tegen weersinvloeden in de vorm van een stal of een droog onderkomen. Dit moet een oppervlakte hebben van ten minste vier vierkante meter per dier, en per dier moet ten minste één vierkante meter strooisel zijn. Het hok moet ook goed geïsoleerd zijn om de varkens voldoende bescherming te bieden tegen kou en vocht in de winter, maar ook een koele schaduwplek in de zomer. De schuilplaats moet ook worden onderverdeeld in verschillende functionele zones om het welzijn van de varkens te vergroten. Deze omvatten een zachte, bezaaide ligplaats, een (bezaaide) toilethoek en een vlakke voederplaats. Het zogenaamde Nürtingen-systeem is bijzonder effectief gebleken als liggebied: Hier worden in de stal rustboxen van ongeveer 130 centimeter hoog opgesteld, die aan drie zijden gesloten en geïsoleerd zijn en aan één zijde afgesloten met plastic strokengordijnen. Dit heeft het voordeel dat in de stal een normale buitentemperatuur kan heersen en er geen extra verwarming nodig is, maar de dieren vinden toch een warme rustplaats in de kratten.

Dieet van de minivarkens

Varkens staan er niet om bekend al te kieskeurig te zijn over hun maaltijden. Minivarkens zijn geen uitzondering. De levendige alleseters worden gekenmerkt door een bijzonder goede eetlust en eten bijna alles wat onder hun neus komt. Daarom is het bijzonder belangrijk te zorgen voor een evenwichtige voeding voor deze schattige dieren: Varkensvoer, zoals gebruikt bij het mesten, is niet geschikt voor minivarkens vanwege het hoge energiegehalte, omdat ze anders snel vet zouden worden. Groenten, zemelen, maïs en een beetje fruit zijn beter geschikt – vlees daarentegen mag niet worden gevoerd vanwege het risico van ziekteoverdracht.

Hoewel varkens uitstekend geschikt zijn om groenteafval zoals aardappelschillen goed te gebruiken, is ook hier voorzichtigheid geboden: Sommige voedingsmiddelen die door mensen worden verdragen, zoals uien (Allium cepa), avocado (Persea americana) of cacao (Theobroma cacao) zijn giftig voor varkens. Naast de bovengenoemde voeders moet altijd voldoende gras of hooi beschikbaar zijn als basisvoer, dat door zijn lage energiegehalte niet alleen uitstekend geschikt is als voer, maar ook als werkmateriaal. In totaal moet het minivarken ongeveer 1 à 2 % van zijn eigen lichaamsgewicht als voedsel ter beschikking hebben. Natuurlijk moeten de minivarkens ook altijd van vers drinkwater worden voorzien – varkens zijn niet alleen echte alleseters, maar drinken ook grote hoeveelheden.

Werking en verzorging van minivarkens

Minivarkens zijn bijzonder populair als huisdier vanwege hun extreem knuffelige karakter en hun zeer intelligente aard. Helaas raken de dieren echter snel verveeld als ze niet voldoende bezetting hebben. De eerste maatregelen om de dieren te vermaken kunnen al worden genomen bij het ontwerpen van de ren: Stapels stenen, kreupelhout of boomstammen zorgen voor structurele elementen die beweging bevorderen en de natuurlijke nieuwsgierigheid van de varkens ondersteunen. Speelgoed zoals touwen waaraan getrokken kan worden of ballen zorgen ook voor een vrolijke sfeer.

Maar varkens genieten ook van aandacht van mensen – veel varkens vinden het bijzonder prettig om geaaid of verzorgd te worden met behulp van een wortelborstel. Dit dient niet alleen het doel van lichaamsverzorging, maar versterkt ook de band tussen de minivarkens en hun eigenaar. Als u de intelligentie van uw varkens nog meer wilt stimuleren, kunt u gebruik maken van zogenaamde clickertraining: Door positieve bekrachtiging kun je de slimme dieren allerlei kunstjes leren en ze zo zowel lichamelijk als geestelijk bezig houden.

Bureaucratie bij het houden van minivarkens

De aankoop van een hond of een kat gaat meestal gepaard met slechts enkele bureaucratische hindernissen – bij minivarkens daarentegen is de situatie heel anders. Aangezien de kleine varkens nog steeds tot de veeteeltrassen behoren, worden speciale eisen gesteld aan het houden ervan – er zijn geen uitzonderingen voor het puur hobbymatig houden. Daarom is het raadzaam contact op te nemen met de bevoegde dierenarts voordat u uw eerste minivarken koopt. Zij kunnen meer gedetailleerde informatie verstrekken over bureaucratische procedures, verplichtingen als varkenshouder, maar ook over lokale regelgeving, bijvoorbeeld over epidemiegebieden.

Voorts is het verplicht de bevoegde autoriteit in kennis te stellen van het houden van minivarkens, de dieren te identificeren en een veestapelregister bij te houden. Bovendien moeten minivarkens worden geregistreerd bij het Dierziektefonds. Indien de houder een ziekte bij zijn dieren vermoedt, is hij verplicht dit onmiddellijk te melden, hetgeen vereist dat hij de meest voorkomende varkensziekten kent. Als hij dat niet doet of zijn varkens niet laat registreren bij het dierziektenfonds, kan hij bij een uitbraak met zijn privé-vermogen aansprakelijk worden gesteld.

Als u nu verder geïnteresseerd bent in het houden van dieren in de tuin, vindt u hier ons artikel over het houden van loopeenden tegen slakken.