Visueel lijken de drie vruchten erg op elkaar. Maar wat is het echte verschil tussen persimmon, persimmon en sharon? We leggen het uit.
In de late herfst begint in dit land het seizoen van de heerlijke oranje vruchten, waarvan de smaak doet denken aan suikermeloenen (Cucumis melo) en perziken (Prunus persica). We hebben het over de vruchten van de ebbenhoutplant die inheems is in Azië. Diospyros kaki. De bladverliezende boom, die meer dan 20 meter hoog kan worden, houdt van warme locaties en komt daarom vooral voor in de tropen en subtropen. Alle drie de soorten vruchten – de kaki, de persimmon en de sharon – behoren tot dezelfde soort. Maar hoe verschillen ze?
Verschil tussen persimmon, persimmon en sharon
De kaki – of persimmon – wordt beschouwd als de oorsprong van de persimmon en de sharon; hij is vrij rondachtig en kleurt donkeroranje tot roodachtig wanneer hij rijp is. Zijn huid is dik en leerachtig en omhult het uiterst zachte vlees binnenin. De kaki vormt tot acht zwartbruine zaden na succesvolle bevruchting en kan alleen worden gegeten als hij volledig rijp is. Dat komt door de tannines, die een harig gevoel op de tong veroorzaken zodra je in een nog niet geheel rijpe vrucht bijt. De beste manier om kaki’s te eten is ze te schillen of het zachte vruchtvlees op te lepelen, vergelijkbaar met een kiwi (Actinidia sp.) opgedoken. Achter de naam “persimmon” gaat in de handel meestal het ras “Tipo” schuil. Dit ras wordt voornamelijk geteeld in China, Korea en Japan.
De cultivars kaki en sharon
Persimmon en Sharon zijn cultivars en dus speciale variëteiten van persimmon. Het persimmonras “Rojo Brillante” wordt als kaki in de handel gebracht. Hij komt meestal uit Spanje, is tamelijk langwerpig-ovaal en geelachtig. De kaki kan met de schil worden gegeten zoals een appel, maar heeft soms nog pitten. De vruchten van het merk Sharon daarentegen worden hoofdzakelijk geteeld in de vlakte van Sharon in Israël. Het eigenlijke ras erachter heet echter “Triumph”. In tegenstelling tot de kaki is hij platter en kleiner, zijn vorm doet denken aan een oranjegele tomaat (Solanum lycopersicum). Hij heeft een veel dunnere schil dan de kaki, maar geen pitten en steviger vruchtvlees. Zowel de kaki als de sharon hebben geen tannines meer en kunnen dus ook onrijp worden gegeten. Dit is echter te wijten aan de nabehandeling met een rijpingsgas zoals ethyleen, vergelijkbaar met bananen (Musa × paradisiaca). Zonder deze zouden de kaki en de sharon ook nauwelijks eetbaar zijn. Beide soorten zijn echter veel langer houdbaar dan de oorspronkelijke kaki. Sommigen beweren echter dat zij niet in de buurt komen van de smaak van de natuurlijk gerijpte kaki. Alle soorten hebben echter één ding gemeen: ze smaken onvergelijkbaar zoet en fruitig. Bent u ook geïnteresseerd in andere zoete rariteiten? Een portret van de zoetste vrucht ter wereld vindt u hier.
Duurzaam tuinieren kan overal, in de tuin, op het balkon of in de flat. Op ons Instagram kanaal kun je creatieve ideeën opdoen en houden we je op de hoogte van het laatste nieuws.
