Verdorde bladeren, zieke wortels: koolziekte treft vooral koolgroenten, maar ook andere kruisbloemige groenten. Wij geven u tips om de schimmelziekte te herkennen, te bestrijden en te voorkomen.
Kool Hernia en zijn oorsprong
Koolziekte is een schimmelziekte die vooral koolgroenten aantast, maar ook voorkomt op andere kruisbloemige groenten. Een slijmvorm, wetenschappelijk bekend als Plasmodiophora brassicae wordt beschouwd als de veroorzaker. De schimmel leeft in de bodem, vormt daar permanente sporen en kan tot 20 jaar na een besmetting in de bodem blijven.
Plasmodiophora brassicae dringt de plant binnen via de wortels en mobiliseert vervolgens verschillende groeihormonen. Daardoor treedt ongecontroleerde deling van de wortelcellen op en ontstaan knolvormige verdikkingen. De gezwellen beschadigen de leidingen en belemmeren zo de opname van water en voedingsstoffen.
Gevoelige planten
Kruisbloemigen, met name alle koolsoorten, zijn bijzonder gevoelig voor de koolbreukziekte. De schimmelziekte komt het meest voor op koolrabi en spruitjes. Bloemkool, broccoli, Chinese kool, boerenkool, rode en witte kool en savooiekool worden ook vaak getroffen.
Naast de verschillende koolsoorten verspreidt de schimmel zich ook onder andere groente- en sierplanten van de kruisbloemenfamilie. Barbarakruid, guldenkruid, tuinkers, koolzaad, rucola, radijs, mosterd en zilverblad moeten regelmatig op symptomen worden gecontroleerd. Zelfs “onkruid” zoals herderstasje, hongerbloem en beemdgras, die tot de kruisbloemenfamilie behoren, wordt door koolhars aangevallen.
Kool hernia opsporen
De kool hernia ziekteverwekker voelt zich vooral thuis in warme, vochtige grond. Als de pH-waarde ook in het zure bereik ligt, verspreidt de slijmschimmel zich snel en vermenigvuldigt zich in korte tijd. Als u in uw tuin ideale omstandigheden aantreft voor de verspreiding van de schimmel, moet u uw planten goed in de gaten houden.
Een besmetting met Plasmodiophora brassicae is meestal te herkennen aan de slechte groei van de aangetaste plant. Omdat de wateropname is verstoord, worden de bladeren onvoldoende van water voorzien. Ze hangen op warme dagen, worden geel en verwelken. Op de wortels zijn ook knolgewassen te zien. Als de kruisbloemige zeer zwaar is aangetast, kan de hele plant afsterven. Als u een besmetting met de schimmelziekte vermoedt, moet u de plant opgraven en de wortels nauwkeurig onderzoeken.
Bestrijding van kool hernia
Als de ziekteverwekker eenmaal in de grond zit, is koolhernia zeer moeilijk te bestrijden. De winterharde sporen overleven tot 20 jaar in de tuingrond en kunnen er niet gemakkelijk uit verwijderd worden. Aangezien de schimmelziekte niet rechtstreeks kan worden bestreden, moet men zijn toevlucht nemen tot indirecte methoden.
Het is belangrijk dat u aangetaste planten onmiddellijk uit de moestuin verwijdert. Graaf alle wortels op en gooi de hele plant bij het huisvuil. Composteer geen kruisbloemigen die zijn aangetast door koolhernia, anders kan de slijmvorm zich verder verspreiden. Zorg er ook voor dat al het gebruikte tuingereedschap na gebruik wordt gedesinfecteerd. Zo wordt voorkomen dat de schimmelsporen aan het gereedschap blijven kleven en tijdens het verder tuinieren in andere bedden kruipen.
Er zijn geen chemische of natuurlijke middelen die effectief zijn tegen koolhernia. Ook zwavel, koper en breedwerkende fungiciden werken niet tegen de slijmziekte.
Onze expert tip:
Je moet geen aardbeien planten in een bed waar kruisbloemige vaste planten al zijn aangetast door koolhernia. Hoewel de kruidachtige vaste planten geen symptomen vertonen, kunnen zij toch door Plasmodiophora brassicae worden aangetast. Aangezien zij de schimmel in leven houden, dragen zij bij tot de vermenigvuldiging ervan en bevorderen zij dus de verspreiding ervan in de tuin.
Auteur Ralf Roesberger deelt zijn met vallen en opstaan opgedane kennis over zelfvoorziening. Een praktisch boek over ongedierte en onkruid, groenteteelt, meststoffen, de belangrijkste tuingereedschappen, kippen, ganzen en eenden, bijenteelt en graanteelt.
Bescherm kool groenten tegen kool hernia
Als koolhernia zich eenmaal in de moestuin heeft verspreid, is het bijna onmogelijk deze te bestrijden. Daarom is het des te belangrijker dat u kruisbloemigen en vooral koolsoorten preventief tegen de schimmelziekte beschermt. De belangrijkste aspecten zijn het optimaliseren van de bodem en de standplaats van de planten en het handhaven van een doordachte vruchtwisseling. Bovendien kunt u koolvariëteiten selecteren die resistent zijn tegen Plasmodiophora brassicae.
Bodemverbetering tegen koolhernia
De koolhernia-pathogeen voelt zich vooral thuis in warme, vochtige bodems met een zure pH-waarde. Op het gebied van bodemverbetering is het daarom raadzaam een zorgvuldige drainage aan te leggen om wateroverlast en overmatig bodemvocht tegen te gaan. In zware gronden kan de doorlaatbaarheid ook worden verbeterd door zand en humus toe te voegen.
Omdat kool een grootverbruiker is, hebben groenteplanten regelmatig bemesting nodig om ze van de belangrijkste voedingsstoffen te voorzien. Om de beschikbaarheid van voedingsstoffen te vergroten en tegelijkertijd de verspreiding van koolhernia te voorkomen, wordt aanbevolen de grond te bekalken. Vooral als de pH-waarde, die u zelf met teststrookjes kunt controleren, onder een waarde van 6 ligt, moet u kalken. Zo verhoog je de pH-waarde en verslechteren de leefomstandigheden voor de slijmschimmel.
Bodemtestset voor eenvoudige en nauwkeurige bepaling van de kalkbehoefte (pH-waarde) van cultuurgrond, met reagentia en hulpgereedschap voor 8 tests. Kan door iedereen zonder voorkennis van chemie in 3 minuten worden uitgevoerd.
De vruchtwisseling handhaven
Naast bodemverbetering speelt vruchtwisseling een cruciale rol in de moestuin. In de kooltuin moet u slechts om de drie tot vijf jaar kruisbloemigen telen en in de tussentijd terugvallen op andere groenteplanten zoals erwten, bonen of veldsla.
Het is belangrijk dat u geen andere kruisbloemige groenten teelt of ze als groenbemesting gebruikt tussen de koolgroenten door. Veel groenbemesters zoals gele mosterd, oliehoudende radijs of winterkoolzaad zijn kruisbloemigen en kunnen dus ook koolhernia oplopen en de ziekteverwekker helpen verspreiden. Als u niet zonder groenbemesters wilt, zijn peulvruchten zoals lupinen of klaver geschikt.
Ontgift de bodem en zorgt voor een stabiele en gezonde groei. Met levende Azotobacter bodembacteriën. Bevordert de wortelvorming en daarmee de vitale groei van planten.
Veelgestelde vragen
Een kool hernia aantasting wordt aangegeven door de volgende symptomen:
- Verwelking, vergeling en hangende koolbladeren
- Slechte groei van de plant
- Verdikte, bolvormige wortels
Verwelkte plantendelen en uitwassen op de wortels hoeven niet altijd in verband te staan met een schimmelziekte. Een aantasting door koolgalmuggen veroorzaakt soortgelijke symptomen. In tegenstelling tot koolhernia vindt u op de aangetaste kruisbloemigen larven, volwassen exemplaren of voedingsschade. Bovendien, als je de verdikte wortels doorsnijdt, zullen ze hol zijn van binnen als het kool-etende larven zijn.
Kool mag slechts één seizoen op hetzelfde bed worden geteeld. Daarna is het raadzaam een pauze van drie tot vijf jaar in te lassen om koolbreuk te voorkomen.
Als koolhernia zich in een groentebed heeft verspreid, moet u de teelt van kruisbloemige groenten pauzeren. Je moet ook geen aardbeien planten. Hoewel de vaste planten geen symptomen vertonen, kunnen ze bijdragen tot de verspreiding van de schimmelziekte. Resistente koolsoorten en groenten die niet tot de kruisbloemigen behoren, kunnen meestal worden geteeld.
Inhoudsopgave
