De gezonde peulvruchten zijn veelzijdige groenten en zijn ideaal voor een plantaardig dieet. Bij ons leer je welke soorten tot de peulvruchten behoren.
Peulvruchten zijn gemakkelijk te telen, hebben een positief effect op de bodem en vormen een integraal onderdeel van een evenwichtige voeding. We presenteren de belangrijkste soorten en gaan in op de voedingswaarden van peulvruchten.
Inhoud
- Wat zijn pulsen?
- Voorbeelden en lijst van peulvruchten
- Hoe gezond zijn peulvruchten?
Wat zijn pulsen?
Peulvruchten zijn meestal de zaadhoofden van de vlinderbloemigen (Fabaceae). Ze vormen een grote familie in het plantenrijk met meer dan 13.000 bekende soorten. Op enkele uitzonderingen na behoren peulvruchten tot de groentegewassen. Ze hebben meestal een vlindervormige bloem en de daaruit voortvloeiende peulvrucht waaraan ze hun naam te danken hebben. Vaak vertonen de planten geveerde, afwisselende bladeren. Klimmende, klimmende groei komt zowel voor als rechtopstaande, bossige of prostaatplanten. Na bestuiving van de bloem ontwikkelen zich langwerpige, soms zeer brede peulen, waarin de zaden rijpen. Peulen daarentegen, zoals die van de koolfamilie (Brassicaceae), hebben een perkamentachtige scheidingslaag en dus twee kamers waarin de zaden afzonderlijk rijpen.
Peulvruchten gaan een ondergrondse symbiose aan met bodembacteriën om stikstof op te nemen. Deze eigenschap kan met name ook worden gebruikt voor bodemverbetering. Verschillende peulvruchten worden daarom niet alleen in de tuin aangeplant, maar ook gebruikt in groenbemesters en bloeiende mengsels. In combinatie met onze Plantura Organic Soil Activator kunnen bodemvruchtbaarheid en humusopbouw duurzaam worden verhoogd, vooral op verarmde gebieden. Bovendien ondersteunen de mycorrhiza-schimmels in de bodemactivator het bodemleven als een “startcultuur”.
Effectief op lange termijn, goed voor de bodem, onschadelijk voor mens, dier & natuur.
Voorbeelden en lijst van peulvruchten
De familie der vlinderbloemigen omvat een ongelooflijke verscheidenheid aan planten, van bomen en struiken tot kortlevende kruidachtige planten en diverse groenten. Veel soorten zijn inheems in de tropen en subtropen, waar ze uitgroeien tot reuzenbomen of tere stengels en bladeren vormen op dwergplanten, zoals de mimosa (Mimosa pudica).
In het volgende zullen wij ons echter concentreren op eetbare peulvruchten die ook in de eigen tuin kunnen worden geteeld.
Peulvruchten voor de teelt in de tuin:
- Veldboon (Vicia faba)
- Fenegriek (Trigonella foenum–graecum)
- Bean (Phaseolus vulgaris)
- Erwt (Pisum sativum)
- Aardbol (Apios americana)
- Pinda (Arachis hypogaea)
- Kikkererwt (Cicer arietinum)
- Lens (Lens culinaris)
- Lupine (Lupinus)
- Mungbonen (Vigna radiata)
- Sla (Trigonella caerulea)
- Soja (Glycine max)
Hoe gezond zijn peulvruchten?
In vergelijking met andere groenten bevatten eetbare peulvruchten en hun zaden een hoog eiwitgehalte, gewoonlijk tussen 20 en 40% van de droge stof. Vooral in het veganistische dieet spelen peulvruchten en hun eiwitten een belangrijke rol, omdat zij dienen als vervanging van dierlijke eiwitten. De verteerbaarheid van de zaden is echter lager dan die van dierlijke eiwitten en bovendien bevatten peulvruchten stoffen, fytinen genaamd, die de opname van ijzer en zink in de darm remmen. Peulvruchten bevatten ongeveer 15-40% koolhydraten, waarbij kikkererwten en linzen aanzienlijk hogere gehaltes hebben dan verse erwten of bonen. Soja en pinda daarentegen hebben grote hoeveelheden vetten die tot olie kunnen worden verwerkt. Peulvruchten bestaan gemiddeld voor 10-20% uit voedingsvezels en ondersteunen zo de darmwerking. Bovendien zijn peulvruchten een goede bron van mineralen omdat ze grote hoeveelheden calcium, kalium, magnesium en fosfor bevatten. Vermeldenswaard is ook het hoge gehalte aan foliumzuur, provitamine A en B-vitaminen in peulvruchten. Sla en fenegriek worden ook gebruikt als broodkruid vanwege de pittige smaak van de zaden.
In de meeste gevallen worden alleen de gerijpte, gedroogde zaden van de peulvruchten geconsumeerd. Bij sommige soorten kunnen echter de nog groene peulen zelf en soms ook de bladeren van de plant als groente worden geoogst. Sommige peulvruchten, zoals bonen en soja, produceren giftige alkaloïden. Deze stoffen maken de groene, rauwe peulen volledig oneetbaar en kunnen leiden tot vergiftigingsverschijnselen zoals braken, misselijkheid, duizeligheid en krampen. Rauwe groene bonen bevatten slechts kleine hoeveelheden alkaloïden, maar moeten voor het eten altijd worden gekookt, geblancheerd of gestoomd, omdat de warmte de gevaarlijke stoffen neutraliseert. Erwten daarentegen kunnen zonder beperkingen rauw worden gegeten. Bij linzen en kikkererwten worden alleen de droge zaden zonder peul gegeten.
Erwten, linzen en co. worden ook gerekend tot de zogenaamde superfoods. Ontdek hier wat deze trend inhoudt.
