Urine als meststof: nuttig of gewoon walgelijk?

Is menselijk ureum geschikt om planten te bemesten? Lees hier wat voor en tegen bevruchting met urine spreekt.

Voor de groei van een plant zijn vier dingen essentieel: licht, water, CO₂ en voedingsstoffen. Voedingsstoffen zijn voornamelijk stikstof, fosfaat en kalium. Deze voedingsstoffen worden gewoonlijk in de vorm van kunstmest aan de planten op het veld verstrekt. Kan het niet natuurlijker? In dit artikel onderzoeken we de vraag of onze urine geschikt is als meststof.

Kunstmest vergt enorme hoeveelheden energie om bijvoorbeeld stikstof uit de lucht om te zetten in een voor planten bruikbare vorm. Daarom is het gebruik van minerale kunstmest niet bepaald goed voor het milieu. Het idee om onze planten simpelweg te voorzien van menselijke urine klinkt natuurlijk niet per se appetijtelijk. De vraag is echter niet absurd, wij bemesten onze planten immers met de resten van vogels en koeien (guano en vloeibare mest). Dus waarom niet met onze urine?

Is menselijke urine geschikt als meststof?

Menselijke urine heeft een centrale taak in ons lichaam – het verwijderen van metabolische afvalstoffen. Met name de afbraakproducten van eiwitten verlaten ons lichaam in de vorm van ureum. Ureum bestaat voor bijna 50 % uit stikstof en is dus een uiterst geconcentreerde stikstofmeststof. Zelfs onze huidige kunstmest kan het niet bijhouden.

Om de hoeveelheid stikstof enigszins te illustreren, volgt hier een voorbeeld: een volwassen mens produceert dagelijks 20 g ureum. Met deze hoeveelheid kon meer dan 3 kg tomaten worden geproduceerd. Vertaald naar de gehele Duitse bevolking en berekend over het hele jaar, zou dat 9 miljoen ton tomaten zijn! Naast het zeer hoge stikstofgehalte bevat menselijke urine ook veel fosfaat, kalium en calcium. Als we menselijke urine alleen beoordelen op de voor planten relevante voedingsstoffen, zou het een perfecte meststof zijn als het verdund werd.

Gevaren van bevruchting met menselijke urine

Maar helaas is het niet zo gemakkelijk om te bevruchten met onze urine. Het gebruik ervan brengt namelijk veel gevaren met zich mee – enerzijds voor de bevruchte plant, maar ook voor ons. Allereerst is er een zeer banaal probleem: zodra de urine onze blaas heeft verlaten, gaan miljoenen en miljoenen bacteriën ermee aan de slag. Daarbij komt ammoniak vrij en ontstaat de penetrante, onsmakelijke geur van urine. De veronderstelling dat menselijke urine kiemvrij is, is ook niet waar. Als je bemest met urine, komen er altijd bacteriën bij de bevruchte planten. We kunnen echter niet met zekerheid zeggen of deze bacteriën gevaarlijk zijn.

Met de urine kunnen natuurlijk ook drugsresten en andere onaangename stoffen in de bodem van de bemeste plant terechtkomen. Dit kan ook gewoon zout zijn, want afhankelijk van hoe we eten, kan urine ook een niet onaanzienlijke hoeveelheid zout bevatten. Zoals we weten houden de meeste planten helemaal niet van zout en gaan ze bij een overdosis snel dood. Een ander belangrijk punt is de pH-waarde van urine. De meeste planten geven de voorkeur aan een pH-waarde tussen 5,5 en 7,0, maar in onze urine kan de pH-waarde sterk schommelen tussen 4,6 en 7,5 (en dit op dagelijkse basis). De pH-waarde van 4,6 kan moerasplanten zoals de rododendron behagen, maar de meeste andere planten kunnen deze pH-waarde niet permanent aan.

Urine als meststof: potentieel voor de toekomst

Kortom, onze urine is niet noodzakelijk geschikt om planten permanent te bemesten. Maar we moeten ook niet het beeld scheppen dat elke tuinplant onmiddellijk afsterft zodra iemand zich eraan heeft gelaafd. Wij zien grote mogelijkheden in menselijke urine in de toekomst, als de voedingsrijke meststof wordt verwerkt voordat hij wordt gebruikt. Kiemen kunnen worden gedood en ongewenste stoffen zoals keukenzout kunnen relatief gemakkelijk worden verwijderd. Er wordt al onderzoek gedaan naar installaties voor de behandeling van urine, zodat menselijke urine op grote schaal als waardevolle meststof kan worden gebruikt. Dit zou het gebruik van kunstmest kunnen verminderen, waardoor het milieu als geheel sterk wordt ontzien.

Alternatief voor urine als meststof

Omdat wij het gebruik van uw eigen urine als meststof in de tuin momenteel niet kunnen aanbevelen, bieden wij hieronder een alternatief. Onze Plantura organische meststoffen, hoofdzakelijk gemaakt van biologische grondstoffen, voorzien uw planten langdurig en op natuurlijke wijze van voedingsstoffen. Ze zijn dus perfect voor tuiniers met oog voor duurzaamheid.

Plantura Organische Universele Meststof

Effectief effect op lange termijn,
goed voor de bodem, onschadelijk voor mens, dier & natuur

Koop hier!