Suikererwten: Planten en verzorgen van suikererwten

Suikererwten zijn een populaire zomergroente uit eigen tuin. Bij ons krijgt u alle belangrijke tips om thuis met succes suikererwten te kweken.

Enkele jaren geleden waren de klassieke suikererwten nog de populairste erwtensoort. Vandaag zijn de knapperige en zoetere zoete erwten (Pisum sativum subsp. sativum convar. axiphium) als favoriet van de consument. De exacte oorsprong van suikererwten is tot op heden niet opgehelderd vanwege hun lange gebruik, maar men vermoedt dat ze afkomstig zijn uit India of Noord-Afrika. Zelfs in de oudheid dienden suikererwten als bron van eiwitten en als basis van vele gerechten.

Suikererwten: Oorsprong en eigenschappen

De suikererwt is bekend onder vele namen, afhankelijk van de regio, zoals sneeuwerwten, keizererwten, knalerwten, duivenerwten of peultjes. Het behoort tot het geslacht van de tuinerwten (Pisum sativum) en maakt dus deel uit van de vlinderfamilie (Faboideae), een onderfamilie van de vlinderbloemenfamilie (Fabaceae of Leguminosae). De suikererwt groeit als een eenjarige, kruidachtige plant die zich voortplant via de vruchten, die in peulen worden gevormd. Hij vormt klimmende of kruipende blauwgroene hoofdscheuten die tot 1,5 meter lang kunnen worden en bedekt zijn met bladverliezende bladeren. Bovendien kunnen naast de hoofdscheut verschillende dunne zijscheuten worden gevormd. De ovale bladeren hebben meestal hele randen en zijn slechts zelden getand. De bloeiwijze van de suikererwt bestaat uit één tot drie bloemen, zoals bij de tuinerwt. De witte kelkbladen zijn meestal klokvormig en versierd met een kroonkroon. De peulen, die ongeveer 10 cm lang zijn en vier tot tien ronde zaden bevatten, worden gevormd uit de bevruchte bloem.

Vooral in delicatessenwinkels komen de peulen van de zoete erwt vaak van overzee en komen per luchtvracht in Duitsland aan. Inmiddels wordt de groente echter ook commercieel geteeld in sommige gebieden in Duitsland met diepe en voedselrijke bodems. Het is ook gemakkelijk in je eigen tuin te kweken met een beetje achtergrondkennis.

Suikererwten planten

De suikererwt stelt nauwelijks speciale eisen aan de standplaats: een diepe grond op een zonnige, luchtige plaats biedt al de beste omstandigheden. Ongeschikt zijn echter zeer zanderige en zeer zware kleirijke of verdichte gronden. Ideaal is een humusrijke grond die goed water kan vasthouden, maar niet de neiging heeft om te verzuipen. Verdichting in de ondergrond is niet bevorderlijk voor de erwtenteelt, omdat hier gemakkelijker wortelrot kan optreden. Wie al lange tijd groenten teelt in hetzelfde bed, kan af en toe zijn toevlucht nemen tot een bodemactivator, die het bodemleven bevordert en het humusgehalte kan verhogen. Op die manier wordt gezorgd voor een goede toevoer van voedingsstoffen naar de planten en wordt de bodem duurzaam beschermd om de teelt van groenten in de toekomst veilig te stellen. Onze Plantura Organic Soil Activator, bijvoorbeeld, is in staat een symbiose tussen schimmel en plant tot stand te brengen dankzij de extra mycorrhiza-schimmels die het bevat. Zo wordt de plant ondersteund in haar water- en fosfaatvoorziening. Door de zuiver biologische componenten en de afwezigheid van dierlijke ingrediënten is onze Plantura Organic Soil Activator ook duurzaam geproduceerd en vriendelijk voor het milieu.

Zoete erwt is een van de groenten met een lage opbrengst. Het neemt vaste stikstof op via een symbiose met knobbelbacteriën, die het aan de bodem toevoegt wanneer het later wordt ingewerkt. Aangezien suikererwten weinig zelftolerant zijn, moet een teeltpauze van ongeveer vier tot zes jaar worden ingelast voordat op dezelfde oppervlakte opnieuw wordt geplant. Dit voorkomt de overdracht van voet- en verwelkingsziekten zoals fusarium. Gemengde teelt is mogelijk zonder problemen met wortelen (Daucus carota subsp. sativus), koolsoorten (Brassicaceae), venkel (Foenicum vulgare), sla (Lactuca sativa) of radijs (Raphanus sativus var. sativus) is mogelijk.

De beste tijd voor het zaaien van zoete erwten is tussen maart en begin april, omdat schade door langdurige vorstperiodes hier niet meer kan voorkomen. Bij te laat zaaien is een lagere opbrengst mogelijk door verminderde bloemvorming. In mildere streken kan meestal vanaf begin maart worden gezaaid en kunnen suikererwten zonder problemen korte vorst verdragen.

Het zaaien gebeurt rechtstreeks in het bed, waarbij met een tuinhark ongeveer 3 tot 5 cm diepe zaadgroeven in de losgemaakte grond worden gemaakt. Idealiter worden de voren zo uitgelijnd dat ze in noord-zuidrichting lopen. Dit zorgt voor een gelijkmatige belichting van de planten en dus voor een gelijkmatige groei van de peulen. Tussen twee groeven moet een rijafstand van ongeveer 35 cm worden aangehouden, zodat de suikererwtenplanten voldoende ruimte hebben voor een gezonde groei. U kunt ook een hekwerk plaatsen in de ruimte tussen de rijen, zodat de plant hoger kan groeien. De suikererwten kunnen op deze manier tot 1,5 meter hoog worden. De zaden kunnen dan in de groef worden geplaatst op een afstand van ongeveer 10 cm van elkaar, voordat de groef wordt gesloten en de grond licht wordt aangedrukt. Geef de grond ten slotte goed water om de kieming te bevorderen. De suikererwten beginnen na één tot twee weken te ontkiemen.

TipVoor suikererwten – zoals voor andere klimmende gewassen – is het nuttig een klimhulpmiddel te gebruiken. Dit verhoogt de opbrengst en verbetert tegelijkertijd de kwaliteit van de erwten. De suikererwtentros laat het licht gelijkmatiger alle delen van de plant bereiken, zodat de vruchten beter kunnen groeien en rijpen. Het maakt het oogsten ook gemakkelijker omdat je de meeste peulen op het eerste gezicht kunt zien en niet hoeft te zoeken.

Suikererwten kweken in één oogopslag:

1. Zaai rechtstreeks op bed tussen begin maart en begin april.
2. De zaden van de suikererwten moeten ongeveer 3 – 5 cm diep in een zaadgroef worden gelegd. De afstand tussen de zaden is ongeveer 10 cm, de afstand tussen de rijen ongeveer 35 cm.
3. Bij temperaturen van 10 tot 18 °C ontkiemen de zaden van zoete erwten binnen één tot twee weken.
4. Een klimhulpmiddel verbetert opbrengst en kwaliteit. Het maakt ook het oogsten gemakkelijker.

Naast zoete erwten zijn er nog vele andere erwtenrassen. Lees ons overzicht van nieuwe, gevestigde en resistente erwtenrassen.

Verzorging van suikererwten

Tijdens de vegetatie vereisen suikererwten matige zorg, vooral als de omstandigheden ter plaatse geschikt zijn. Vanaf het zaaien, nog voor het ontkiemen, moet het onkruid eenmaal per week worden geharkt. Dit voorkomt concurrentie om voedingsstoffen en licht tussen de suikererwten en het onkruid. Zodra de planten ongeveer 15 cm hoog zijn, beginnen ze het onkruid te onderdrukken door hun eigen groei. Harken is slechts zelden nodig, meestal helemaal niet. Bovendien kan de grond rond de jonge planten nu worden aangestampt, wat de vorming van zijwortels bevordert en zo de opname van water en voedingsstoffen verbetert. Bovendien kunnen de planten naar het hekwerk worden geleid en er met de eerste scheuten aan worden vastgemaakt. Tijdens de groei is het belangrijk om de suikererwten regelmatig verder omhoog te leiden langs de tralie, zodat alle delen van de plant een gelijkmatige hoeveelheid licht krijgen en goed kunnen groeien.

Doperwten zijn niet winterhard. Als eenjarige, kruidachtige planten sterven ze in de herfst af en lopen ze in het voorjaar op natuurlijke wijze weer uit door de zaden uit de peulen.

Doperwten water geven en bemesten

Door zijn diepe wortels kan de suikererwt zichzelf goed van water voorzien. Tot de zaden ontkiemen is het echter belangrijk om de grond voortdurend vochtig te houden om de eerste groei te ondersteunen. In droge gebieden en tijdens langere droge perioden in de zomer is regelmatig water geven belangrijk om te voorkomen dat de planten uitdrogen.

Doperwten zijn peulvruchten die in symbiose leven met zogenaamde knobbelbacteriën. Deze knobbelbacteriën kunnen stikstof uit de lucht binden, omzetten in nitraat en zo ter beschikking van de planten stellen. Bij een gezonde bodemgesteldheid is verdere bemesting gedurende de gehele vegetatieperiode niet nodig.

Snijden van suikererwten

Snoeien is niet nodig bij suikererwten. Als de groei te veel uit de hand loopt, kunnen de scheuten die te ver uitsteken terug naar het hekwerk worden geleid. Indien nodig kunnen ze ook worden afgesneden. Zieke of droge scheuten en bladeren moeten regelmatig worden verwijderd.

Een goede verzorging van zoete erwten:

1. In eerste instantie moet het onkruid laag gehouden en geharkt worden.
2. Tijdens de groei regelmatig langs de tralie leiden, zodat alle delen van de plant een gelijkmatige hoeveelheid licht krijgen.
3. Doperwten zijn peulvruchten en leven in symbiose met knobbelbacteriën die stikstof uit de lucht kunnen binden. Extra bemesting is dus niet nodig.
4. In droge omstandigheden moet regelmatig water worden gegeven.
5. De siererwt hoeft niet gesnoeid te worden.

Suikererwten kweken in potten

Suikererwten kunnen ook in potten worden geplant als u een paar punten in acht neemt.

Wegens hun gevoeligheid voor langere koudeperiodes mogen suikererwten pas half april naar buiten, maar ze kunnen binnen al eerder worden geteeld.
De pot moet voldoende groot zijn, want de siererwt ontwikkelt een diep wortelstelsel. Een hoogwaardige groentegrond is geschikt als substraat, omdat de samenstelling ervan de plant voorziet van ideale voedingsstoffen. Door de losse structuur van de grond wordt tegelijkertijd een gezonde wortelgroei ondersteund. Onze Plantura biologische tomaten- en groentegrond voldoet niet alleen aan de eisen van de plant, maar is ook gemaakt van duurzame, biologische materialen en bevat geen turf. De rest van de zaaiprocedure is dezelfde als voor een zaaibed – behalve dat de erwten dichter bij elkaar kunnen worden gezaaid met een tussenruimte van ongeveer vijf centimeter.

In de pot is het belangrijk te zorgen voor een gelijkmatige watertoevoer, omdat de planten niet bij het water uit diepere grondlagen kunnen komen.

Oogsten en bewaren van suikererwten

Oogsten kan meestal vanaf juni, wanneer de peulen nog lichtgroen zijn en je de erwten van buitenaf goed kunt zien.

Om zoete erwten te oogsten kun je de rijpe peulen van de plant plukken en verzamelen. De peulen mogen niet te lang worden bewaard, want na een of twee dagen verandert de suiker die ze bevatten steeds meer in zetmeel en verandert de smaak daardoor. De vers geoogste suikererwten kunnen kort worden geblancheerd en vervolgens zonder aarzelen worden ingevroren om ze later voorzichtig te ontdooien. Overrijpe peulen verliezen snel hun smaak en kwaliteit.

Smaak en gebruik van suikererwten

De smaak van suikererwten is, zoals de naam al doet vermoeden, aanzienlijk zoeter dan die van andere erwtensoorten. U kunt al jonge peulen oogsten die nog niet helemaal rijp zijn. Deze zijn zeer geschikt om suikererwten rauw te eten. In tegenstelling tot suikererwten hebben suikererwten geen perkamentlaag in de peul, waardoor ze in hun geheel kunnen worden gegeten. Hier komt de naam “Mangetout” vandaan: het Franse “Mange tout” betekent “alles opeten”. De peulen kunnen ook heel goed gekookt, gebakken of gekookt worden.

Tip: Een kruising tussen mergpijp en suikererwt, de zogenaamde “mergpijp-suikererwten”, is ook populair. De peulen kunnen in hun geheel worden gegeten, zoals suikererwten, terwijl de korrels binnenin groter en knapperig zijn, zoals mergerwten. Hun smaak is licht zoet.

Gemeenschappelijk Plagen en ziekten op suikererwten

Schimmelziekten en plagen kunnen af en toe problemen veroorzaken voor de plant. Aantasting door echte meeldauw wordt bevorderd door vochtige, koele ochtenden. In tegenstelling tot andere schimmelziekten kan echte meeldauw de plant ook aantasten als de bladeren korte tijd nat zijn; overdag kan het ook droog en warm zijn. Om een plaag te voorkomen, kan het helpen om de suikererwten te kweken op een plaats waar de zon ’s morgens al schijnt en om ze ’s morgens water te geven in plaats van ’s avonds. Door veredeling zijn meeldauwresistente rassen ontwikkeld die vooral in huis-tuinen en in de biologische teelt worden gebruikt.
De Fusarium-schimmel is de tweede belangrijke antagonist die vaak peulvruchten zoals suikererwten aantast. Als de plant door Fusarium is aangetast, verkleuren de bladeren eerst licht, daarna verwelken ze en worden ze in het eindstadium zwart. U kunt een besmetting met de Fusarium-schimmel voorkomen door een geschikte vruchtwisseling te overwegen.

De erwtenmot is de enige relevante dierlijke plaag van zoete erwten. Hij valt ze vooral aan tussen mei en juni, wanneer de planten de peulen vormen. Als de plaag al is waargenomen in uw eigen tuin of die van een buurman, moet u gedurende de hele periode beschermend gaas gebruiken om de plaag weg te houden van gezonde planten.

Bent u nog op zoek naar meer spannende groenten voor uw tuin? Wij vertellen u hier bijvoorbeeld hoe u meerjarige zeekool plant en verzorgt.