Veldsla is een klassieke bladgroente, ook bekend als Vogerlsalat, Rapunzelsalat, Nüsslisalat of Ackersalat. Vooral in Zuid-Duitsland is de vraag naar veldsla zeer groot.
De veldsla (Valerianella locusta) is een van de populairste slasoorten in Duitsland. Vooral in de winter, wanneer het aanbod van verse, regionale groenten schaars is, kan veldsla punten scoren voor zijn vorstbestendigheid. In dit artikel leggen we uit waar veldsla vandaan komt en hoe je het kunt vermeerderen.
Inhoud
- Veldsla in het profiel
- Oorsprong van veldsla
- Veldsla bloem en eigenschappen
- Is veldsla winterhard?
- Propagatie
Veldsla in het profiel
Veldsla is een kleine, kruidachtige plant van de Valeriaan subfamilie (Valerianoideae) en dus verwant aan de echte medicinale valeriaan (Valeriana officinalis). Afhankelijk van de zaaidatum groeit veldsla als eenjarige of tweejarige plant. De tere, groene bladeren staan in een basisrozet en worden 0,5 tot 3 cm lang. De wortels van veldsla zijn fijn en zeer vertakt, en na een goede wasbeurt ook eetbaar. Veel liefhebbers waarderen het nootachtige aroma van veldsla en de rijke voedingsstoffen.
Oorsprong van veldsla
De vitaminebom veldsla komt in zijn wilde vorm oorspronkelijk uit Europa en Noord-Afrika. Aangenomen kan worden dat het al tijdens het neolithicum in het wild groeide en voor diverse rituelen als geneesmiddel werd gebruikt. Vooral in kloosters werd veldsla voor het eerst gebruikt voor medicinale doeleinden, wat bekend is uit overleveringen uit de 16e eeuw. Veldsla wordt pas sinds de 18e eeuw door de mens commercieel geteeld, hoewel de verspreiding ervan door de invloed van de mens enorm is toegenomen: Van de Canarische Eilanden tot Noord- en Zuid-Amerika en Azië groeit veldsla prachtig en wordt met plezier gegeten. Het is ook mogelijk om thuis in de tuin veldsla te kweken. Hoe u dit doet, leest u in een extra artikel.
Veldsla bloem en eigenschappen
De kleine, vijfbloemige, witblauwe bloemen van veldsla staan in bloemschermen en bloeien tussen ongeveer april en juli, afhankelijk van de soort. Wij hebben de variëteiten van veldsla en hun verschillen in een apart artikel opgesomd. De bloemen van veldsla zijn populair bij vlinders en bijen en kunnen zelfs door ons mensen worden gegeten. De trossen rijpen ongeveer eind mei wanneer ze in de herfst zijn gezaaid, en van ongeveer juni tot juli wanneer ze in de lente zijn gezaaid. Ze bevatten elk slechts één zaadje en hebben twee holtes zodat ze lichter zijn en ook door water of wind verspreid kunnen worden.
Is veldsla winterhard?
Veldsla is winterhard en kan temperaturen tot -15 °C ongeschonden overleven. Dit is een van de redenen waarom veldsla klassiek wordt gezaaid in de late zomer, herfst of winter.
Propagatie
Om rapunzelsla te vermeerderen worden zaden gezaaid. Die kun je in de handel krijgen of zelf proberen te oogsten. De kleine zaadjes van veldsla zijn nootjes die heel gemakkelijk uitvallen en ongelijkmatig rijpen. Als u de zaden wilt oogsten, is het daarom de moeite waard om doeken onder de verdorde planten te leggen om de zaden op te vangen. De zaden moeten vervolgens worden gedroogd en bewaard op een koele, donkere en droge plaats. Hierdoor blijft de kiemkracht tot 5 jaar behouden.
Tip: Zaden van veldsla hebben minstens 2 maanden rust nodig en na ongeveer een jaar is de kiemkracht het grootst.
Wist je dat alle delen van de veldsla plant eetbaar zijn? Maar natuurlijk moet het eerst geoogst worden. Hoe je veldsla oogst, bewaart en bereidt, lees je in ons speciale artikel.
Inhoudsopgave
