Het elimineren van echte meeldauw: Hoe de niet-giftige schimmel te herkennen, te voorkomen en te bestrijden. Informatie over huismiddeltjes (bakpoeder, melk) en sprays.
Meeldauw is een van de meest voorkomende ziekten in de tuinbouw. Dit vervelende insect kan ook grote schade aanrichten in uw eigen tuin. Maar niet alle echte meeldauw is hetzelfde. Hier leest u wat de verschillen zijn tussen echte meeldauw en valse meeldauw en hoe u de ziekten kunt voorkomen en bestrijden.
Inhoud
- Symptomen: Hoe herken je meeldauw op rozen, wijnstokken en andere planten?
- Meeldauw: Zijn aangetaste vruchten giftig of nog steeds eetbaar?
- Meeldauw voorkomen
- Moet je meeldauw chemisch bestrijden? Het werkt ook biologisch met melk & bakpoeder
Symptomen: Hoe herken je meeldauw op rozen, wijnstokken en andere planten?
De eerste symptomen van zowel valse meeldauw als echte meeldauw kunnen al in het voorjaar optreden. Echte meeldauw vormt een melige laag op de bladeren van de waardplant. In de regel verschijnt de coating aan de bovenkant van het blad, maar ook de onderkant van het blad kan worden aangetast. Naast de bladeren kunnen ook vruchten, scheuten en bloemen dezelfde symptomen vertonen. Helaas kan bijna elk gewas worden aangetast door echte meeldauw, vooral wijnstokken en komkommers, en ook laurierkersen kunnen worden aangetast.
In tegenstelling tot echte meeldauw zijn de symptomen van valse meeldauw gevarieerder. Meestal vormen zich aan het begin van de aantasting olieachtige vlekken op de bovenkant van het blad. Dan groeit er een schimmelgazon aan de onderkant van het blad. En het is precies hier dat de twee schimmels gemakkelijk te onderscheiden zijn: In het geval van valse meeldauw komt de schimmelgroei uitsluitend aan de onderkant van het blad voor. De bloeiwijzen kunnen echter ook worden aangetast, wat bijvoorbeeld te zien is aan het gelige en belemmerde uiterlijk van wijnstokken. Net als bij echte meeldauw zijn er verschillende ziekteverwekkers die helaas veel van onze geliefde gewassen aantasten.
Meeldauw: Zijn aangetaste vruchten giftig of nog steeds eetbaar?
Echte meeldauw (Erysiphaceae) behoort tot de buisvormige schimmels en omvat een groot aantal soorten. Elke soort is specifiek en kan slechts één soort waardplant aanvallen. Dit betekent dat echte meeldauw die een tomaat aantast, geen komkommer of andere plantensoorten kan besmetten. Overigens geldt dit in bijna alle gevallen ook voor valse meeldauw (Peronosporaceae), wat eigenlijk helemaal geen echte schimmel is. Hij behoort tot de pseudo-fungi en is eigenlijk veel nauwer verwant aan bruinwieren en diatomeeën.
Terwijl echte meeldauw zelfs bij droog weer kan groeien, heeft valse meeldauw een hoge vochtigheid en natte bladeren nodig om zich te verspreiden. Overigens geldt voor beide schimmelziekten hetzelfde: Aangetaste bladeren en vruchten zijn niet echt giftig vanwege de meeldauwschimmels. Het wordt echter afgeraden ze te eten, omdat sommige schimmels ernstige allergieën kunnen veroorzaken.
Voorkom echte meeldauw
Hoewel echte meeldauw en valse meeldauw in verschillende weersomstandigheden groeien, zijn er enkele overeenkomsten wat betreft preventie. Ten eerste moet de plantopstand niet te dicht worden geplant, zodat de bladeren snel kunnen uitdrogen. Echte meeldauw heeft geen natte bladeren nodig om de plant aan te tasten, maar dauwvorming kan de uitbraak van de ziekte hier bevorderen. Een andere beïnvloedende factor is zonlicht. Enerzijds versterkt het de vitaliteit van de plant en anderzijds heeft het een groeiremmend effect op meeldauw. Een zonnige locatie verdient daarom altijd de voorkeur. Natuurlijk moet altijd rekening worden gehouden met de lichtbehoeften van uw planten.
Bijzonder toegewijde hobbytuinders kunnen ook regelmatig planten die gevaar lopen preventief besproeien met een bouillon van akkerpaardenstaart. Dit huismiddeltje versterkt de celwanden van de planten, maar alleen bij regelmatig gebruik.
Om te voorkomen dat echte meeldauw uitbreekt, is een evenwichtige bemesting van groot belang. Tocht en dauw moeten zoveel mogelijk worden voorkomen, vooral bij gewassen in kassen. Sommige planten, zoals de rozensoorten Apple Blossom, Heather Dream en Wild Rose, zijn resistent tegen de ziekteverwekker. Er zijn ook verschillen in wijnstokken. Europese wijnstokken zijn over het algemeen zeer gevoelig voor echte meeldauw, terwijl veel Amerikaanse wilde soorten resistentie vertonen.
Moet u echte meeldauw chemisch bestrijden? Het kan ook biologisch met melk en bakpoeder.
Zodra een aantasting door valse meeldauw of echte meeldauw is vastgesteld, moet snel actie worden ondernomen. Vooral valse meeldauw kan veel nieuwe sporen vormen op de aangetaste bladeren, die andere delen van de plant besmetten. Gelukkig kunnen beide ziekten ook na de uitbraak met biologische middelen worden behandeld.
Er is een verschil van mening over de behandeling met melk. Sommige hobbytuinders zweren bij een spuitbehandeling met melk (1 deel melk: 9 delen water), andere tuiniers hebben helaas geen succes. In ieder geval is de procedure niet schadelijk voor uw planten en daarom kan een poging geen kwaad. Een huismiddel dat gegarandeerd werkt als het correct wordt gebruikt is zuiveringszout. Om precies te zijn, het is het ingrediënt natriumwaterstofcarbonaat. Maak een spray van één deel zuiveringszout en voeg 99 delen water toe (komt overeen met 1 % zuiveringszout in water). Besproei hiermee vervolgens de aangetaste delen van de plant goed. U krijgt wellicht betere resultaten met zuiver natriumwaterstofcarbonaat, omdat bakpoeder vaak nog andere stoffen bevat. Ook kaliumwaterstofcarbonaat kan worden gebruikt.
Heeft u problemen met meeldauw op uw rozen? Hoe je echte meeldauw op rozen kunt voorkomen en bestrijden, wordt in dit artikel nader besproken.
Inhoudsopgave
