De kervel is een inheemse maar bijna vergeten groente. We introduceren de aromatische knol en geven tips voor de teelt van de kervelbiet.
Een weinig bekende wortelgroente is de kervelraap (Chaerophyllum bulbosum), die als delicatesse wordt bereid vanwege zijn zeldzaamheidswaarde en zeer bijzondere smaak. In dit artikel leer je alles over de kervelbiet en hoe je hem in je eigen tuin kunt kweken.
Inhoud
- Kervel: oorsprong en eigenschappen
- Teelt van kervelbieten
- Verzorging van kervelbieten
- Vermeerdering van de bolvormige kervel
- Oogst en gebruik van de kervelbiet
Kervelbiet: oorsprong en eigenschappen
De kervel is tegenwoordig een bijna vergeten groente, ook bekend onder de namen raapwortel kervel, Nappen wortel of bol kalfsknol. In het Engels staat het bekend als turnip-rooted chervil, in Frankrijk als cerfeuil tubéreux. De eerste schriftelijke vermelding van de bolvormige kervel dateert van 1601 en was toen al te koop op de Weense groentemarkten. De kervel behoort tot de schermbloemigen (Apiaceae), net als de pastinaak (Pastinaca sativa) en de wortel (Daucus carota). Hij komt oorspronkelijk uit Midden-Europa, maar er bestaat ook een Siberische kervelbiet die een gele schil heeft. Wilde kervel komt ook verspreid voor op natte weiden in Duitsland en Oostenrijk. Onze inheemse groente kervelbiet vormt tot tien centimeter lange, stompe en verdikte wortels die van buiten lichtbruin en van binnen witgeel zijn. Het blad is fijn geveerd en lijkt sterk op wortelblad. De smaak van de rauwe kervelbiet is pastinaakachtig, knapperig en sappig. Maar pas bij het koken ontwikkelt het zijn unieke, sterke kastanjesmaak, die de harten van liefhebbers sneller doet kloppen.
Kweek kervelbieten
De teelt van de kervelbiet is niet eenvoudig, daarom wordt hij niet commercieel geteeld. Het heeft overleefd als een liefhebbersgroente in tuinbouwverenigingen en huis-tuinen. De kervel is een vorstkiemer, wat betekent dat hij in de herfst wordt gezaaid en in het volgende voorjaar dankzij de kou van de winter ontkiemt. Zaai de zaden tussen augustus en oktober rechtstreeks op het bed, met een rijafstand van 20 centimeter. Helaas is de kiemkracht vaak niet erg groot en daarom is het beter om dichter te zaaien dan bijvoorbeeld bij wortelen.
Kervel verzorgen
De verzorging van de kervelbiet is dezelfde als die van pastinaak, wortel en co. In het voorjaar moet de grond tijdens en na het ontkiemen altijd goed van water worden voorzien, omdat de rapen niet tegen droogte kunnen en anders nauwelijks gedijen. Na het ontkiemen in het voorjaar de planten scheiden tot 3 à 5 centimeter. De dikke wortels van de middelharde kervelbiet nemen vooral stikstof en kalium uit de grond op. Bemesting met een overwegend organische langzaam vrijkomende meststof, zoals onze Plantura Biologische Tomatenmeststof, vult de bodemvoorraad voedingsstoffen aan en beschermt tegelijkertijd het bodemleven. De plantaardige korrels worden licht in de grond rond het gewas gewerkt en vochtig gehouden. Over een periode van twee maanden komen de aanwezige voedingsstoffen dan gelijkmatig vrij en voorzien de bolle kop van alle essentiële mineralen. Helaas is de kervelbiet nogal zwak in concurrentie met andere planten en moet daarom regelmatig van onkruid worden ontdaan.
Effectief effect op lange termijn,
goed voor de bodem, onschadelijk voor mens, dier & natuur
Voortplanting van de bolvormige kalfs struma
Als je de kervel zelf wilt vermeerderen, moet je de plant twee keer overwinteren: één keer als zaadje in de grond en het jaar daarop als wortel. Dat komt omdat het, net als de meeste schermbloemigen, een tweejarige plant is die, trouw aan zijn naam, alleen bloeit, zaden produceert en uiteindelijk in het tweede jaar afsterft. Op de tweejarige kervelbiet vormen zich in het voorjaar snel langwerpige bloemenscheuten, met bovenaan een schermbloem die wacht op gretige bestuivers. Voor de vermeerdering moeten meerdere bloeiende kervelbieten naast elkaar worden geplaatst, zodat later veel zaden kunnen worden geoogst. In de late zomer zijn de nu bruine, licht gebogen zaden klaar voor de oogst. Daartoe kan men het beste de hele schermbloem afsnijden en goed laten drogen tot de zaden gemakkelijk kunnen worden verwijderd. Het beste is om direct na de oogst opnieuw te zaaien, want de zaden van de kervel verliezen snel hun kiemkracht en moeten snel weer in de grond worden gestopt. Als de zaden zeer goed gedroogd zijn, kan de kiemkracht worden verlengd door ze in te vriezen.
Oogst en gebruik van de kervelbiet
De rapen worden in juli geoogst, zodra het loof volledig vergeeld is. De wortels kunnen tot de herfst in de grond blijven, maar muizen houden van de unieke smaak van kervelbieten en zullen ze rijkelijk opeten. In de kelder worden de geoogste rapen in nat zand zonder bladeren gewikkeld en ongeveer twee maanden bewaard. Alleen zo krijgt de kervelbiet zijn volle aromatische smaak. De bolvormige kalfskop is ideaal geschild voor soepen en gemengd met aardappelen voor een smakelijke puree. Het fijne kastanjearoma komt ook zeer goed tot zijn recht in risotto’s en stoofschotels.
Vraagt u zich ook elk jaar af waar welke groente zijn plaats in de tuin moet krijgen en welke goed samengaat met welke buurman op welke plaats? Een groenteteeltplan kan helpen bij al deze vragen. Wij laten u zien hoe het probleemloos kan.
Inhoudsopgave
