Het perenras “Schweizerhose” wordt vaak een liefhebbersras genoemd. Wij vertellen u waarom en wat u met deze speciale peer kunt doen.
De Schweizerhose-peer valt in de eerste plaats op door zijn gestreepte schil. Vanwege zijn uiterlijk is hij ook populair als sierpeer. Dit ras wordt minder vaak aangetroffen in de teelt of in de supermarkt. Vanwege zijn robuustheid en hoge sierwaarde is dit ras echter geschikt als blikvanger voor de huis-tuin.
Inhoud
- Peer “Swiss Pants”: PROFIEL
- Zwitserse broeken: geschiedenis en oorsprong
- Uiterlijk, smaak en kenmerken van de peer “Swiss Pants
- Zwitserse peer: teelt en verzorging
- Oogsten en gebruiken van de Zwitserse broek
Peer “Swiss Pants”: PROFIEL
| Synoniemen | Vroege meloenpeer, komkommerpeer, Zwitserse bergamot |
| Fruit | Middelgroot; gele, groene en rode strepen |
| Smaak | Matig goed, sappig en zoet |
| Opbrengst | Gemiddeld hoog, fluctuerend |
| Oogsttijd | Vanaf september |
| Rijp voor consumptie | Eind oktober tot november |
| Houdbaarheid | Tot eind december |
| Gekweekt | Aanvankelijk sterk, later middelmatig sterk |
| Klimaat | Breed inzetbare, warme locaties verbeteren de fruitkwaliteit |
| Ziekten en plagen | Geen bekend |
Zwitserse broeken: geschiedenis en oorsprong
De “Schweizerhose” werd in Zwitserland reeds in de jaren 1800 meermaals vermeld en de oorsprong ervan gaat vermoedelijk terug tot de 17e eeuw. Verschillende vermoedens zeggen dat dit ras ook al zo’n 400 jaar oud is en dat het een mutatie is van de “Long Autumn Pear” uit Frankrijk. Ook bij andere perenrassen kan mutatie leiden tot het ontstaan van verschillende strepen, maar die verdwijnen vaak weer door terugmutatie – maar niet bij de “Schweizerhose”. De speciale naam “Zwitserse broek” komt van de eveneens gestreepte broek van de Zwitserse Garde in het Vaticaan. Het ras “Zwitserse broek”, dat zeldzaam is geworden, is de afgelopen tien jaar opnieuw vermeerderd uit een paar bomen dankzij financiering door de staat. Daardoor is hij nu steeds meer verkrijgbaar en werd hij in 2011 zelfs gekozen tot perenras van het jaar in Zwitserland.
Uiterlijk, smaak en eigenschappen van de peer “Swiss trousers
Het meest opvallende aan de “Swiss Pants” peer zijn zeker de vruchten. Deze zijn klein tot middelgroot en bolvormig. Hun huid, die eigenlijk lichtgroen is, heeft geelgroene of zelfs rode lengtestrepen. Deze strepen lopen van de steel naar de kelk. Fijne huidpuntjes zijn ook zichtbaar. Het vruchtvlees is zeer fijn en sappig. De smaak van “Schweizerhosen” wordt door fijnproevers doorgaans slechts als voldoende goed beoordeeld – bij deze vrucht ligt de nadruk meer op het uiterlijk dan op de smaak. Vanwege de opvallende strepen en de stippen op de schil wordt de “Schweizerhosen”-peer vaak als decoratie in huis gebruikt en niet direct als tafelpeer gegeten. De sierwaarde staat bij dit ras dus op de voorgrond.
Tip: Niet alleen de vruchten, maar ook het jonge hout van de “Zwitserse broek” is in de lengte gestreept.
Zwitserse peer: teelt en verzorging
De groei van de “Schweizerhose” is aanvankelijk sterk, later slechts middelmatig. Er ontstaat een vrij middelgrote en matig vertakte kroon met dunne scheuten. Regelmatig snoeien op jonge leeftijd is noodzakelijk voor de ontwikkeling van de kroon. Bij oudere bomen kan een strengere kroonverjongingssnoei nodig zijn.
De peer “Schweizerhose” is niet veeleisend en winterhard wat de standplaats betreft. Hij kan tot op gemiddelde hoogte worden gekweekt, maar heeft hier een tegen wind beschermde standplaats nodig. Als de “Schweizerhose” echter op mildere of warmere plaatsen wordt geteeld, heeft dit een positief effect op de smaak van de vrucht. Hij kan dan zoeter en aromatischer zijn dan op koelere locaties. Dit ras stelt ook geen bijzondere eisen aan de bodem en kan dus zowel op normale als op leem- of zandgrond worden geteeld.
De meest voorkomende teeltvormen voor de peer ‘Schweizerhose’ zijn de halfstam en de hoogstam. Hij is ook geschikt voor de tuin als lei- of struikboom. Door enting op tamelijk zwak groeiende onderstammen zoals ‘Pyrodwarf®’ is de teelt van ‘Schweizerhose’ dan ook in kleinere tuinen mogelijk. Het is ook mogelijk om kweepeer als onderstam te gebruiken, bijvoorbeeld de zwakgroeiende kweepeer C.
Tussen april en mei zijn de witte bloemen van de “Schweizerhose” peer te zien. Williams Christ’, ‘Conference’ en ‘Clapps Liebling’ zijn geschikte bestuivingsrassen. De opbrengst van “Schweizerhose” is middelmatig en schommelt jaarlijks.
De peer “Schweizerhose” wordt gewoonlijk niet aangetast door ziekten of plagen, aangezien het ras als zeer robuust wordt beschouwd of althans geen vatbaarheid bekend is.
Oogsten en gebruik van de “Schweizerhose
De peer “Schweizerhose” is een herfstpeer en is rijp tussen september en oktober. De vruchten zijn stevig tot kort voor de oogst, maar vallen dan af en moeten dus tijdig worden geoogst. Na de oogst kunnen de peren enkele weken worden bewaard, maar ze smaken het best rechtstreeks van de boom. Wie de Schweizerhose-peer niet direct wil eten, kan hem ook verwerken tot sap of gebruiken als mooie decoratie.
Wij zullen u vertellen hoe u uw perenboom in de tuin kunt planten en waar u rekening mee moet houden.
Inhoudsopgave
