De tijgernoot is noch een noot noch een amandel en verrukt door zijn unieke, zoete smaak. We introduceren de tijgernoot en geven tips om hem in je eigen tuin te kweken.
Sinds enkele jaren zijn tijgernoten te vinden in biologische voedingswinkels en worden ze beschouwd als uiterst gezond. De zoete knolletjes groeien ook hier, in potten of in de tuin. Leer meer over de oorsprong van de tijgernoot, zijn kenmerken en bijzonderheden van de teelt.
Inhoud
- Tijgernoot: oorsprong en eigenschappen van de tijgernoot
- De tijgernoot planten
- Tigernootverzorging
- Oogsten en conserveren van tijgernoten
- Gebruik en ingrediënten van tijgernoten
Tijgernoot: oorsprong en eigenschappen van de tijgernoot
De tijgernoot (Cyperus esculentus) wordt ook wel tijgernoot of chufanoot genoemd en komt oorspronkelijk uit Afrika. Het bereikte voor het eerst Spanje in de 8e eeuw en vandaar verder naar het noorden. In Duitsland is de tijgernoot al heel lang bekend en wordt hier ook al minstens sinds de 19e eeuw geteeld. In 1849 werd het boek “De tijgernootteelt op grote schaal en het gevonden geheim om snel rijk te worden” van Heinrich von Gerstenbergk, waarin boeren instructies vonden voor de succesvolle teelt van de waardevolle en dure knollen.
De tijgernoot is niet verwant aan de amandel, maar behoort tot de zure grassen (Cyperaceae). De plant bereikt een hoogte van 30 tot 60 centimeter. De bladeren zijn driehoekig, grasachtig, puntig en ongeveer 0,5 tot 1 centimeter breed. In de nazomer vormen zich sporadisch geelachtige bloemen, maar meestal bloeit de tijgernootplant niet in ons gebied. Ondergronds vormen zich kleine lichtbruine tot zwarte knobbeltjes op dikke witte wortels, de eigenlijke tijgernoten. Afhankelijk van de soort kunnen ze tot 3 centimeter lang worden. Tussen de erwtensoort “Prolific”, de grote zwarte “Large Black” en de heerlijk zoete “Long Sweet” zijn er nog tal van andere tijgernootvariëteiten. Alle soorten hebben een zoete en nootachtige smaak waaraan ze de naam tijgernoot te danken hebben.
Tip: In veel regio’s wordt tijgernoot aangetroffen als een invasieve neofiet die in het wild in velden groeit en snel inheemse planten verdringt. In uw eigen tuin moet u er dus voorzichtig mee omgaan, zodat het zich niet van daaruit verspreidt. Dit omvat het gebruik van een wortelbarrière en het voorkomen van bloei door knoppen direct af te snijden.
Plant tijgernoot
Tijgernoten houden van warmte, maar verdragen geen ernstige droogte. Daarom hebben ze een zonnige standplaats nodig in losse grond die het water goed vasthoudt en nooit helemaal uitdroogt. De smakelijke tijgernoten worden uitsluitend vermeerderd via hun ondergrondse knollen. In de winkels zijn zogenaamde tijgernootzaden verkrijgbaar, maar dit zijn de wortelknollen. De tijgernoot kan buiten worden geplant vanaf eind mei, wanneer de grond warm genoeg is voor de plant, die afkomstig is uit Afrika. Eerder in het jaar, vanaf maart, kunnen de planten binnen in potten worden gekweekt en later buiten worden geplaatst of geplant. Daartoe de knobbels een nacht in lauw water laten weken om ze te laten ontkiemen. Vul nu potjes voor de afzonderlijke tijgernoten met een potgrond met weinig voedingsstoffen, zoals onze Plantura biologische kruiden & zaaigrond. Het turfvrije, compostrijke substraat houdt vocht vast voor een optimale plantontwikkeling en zorgt toch voor voldoende beluchting van de jonge wortels. De afzonderlijke tijgernoten worden in de potten geplaatst, bedekt met ongeveer 2 cm aarde en één keer krachtig bewaterd. Bij 20 tot 25 °C zullen de knobbeltjes spoedig hun eerste wortels laten groeien en de scheut beginnen te vormen. Laat de plantjes na het kiemen op een koelere en lichte plaats groeien tot het planten. Eind mei kunnen de tijgernoten naar buiten. Om de tijgernoot in het bed te kweken, moet u de planten 30 x 30 cm van elkaar in de grond plaatsen, rondom wat voornamelijk organische langzaam vrijkomende meststof inwerken, zoals onze Plantura organische universele meststof, en na het planten krachtig water geven. Het plantaardige granulaat wordt na verloop van tijd door bodemorganismen afgebroken, waardoor de voedingsstoffen die het bevat op lange termijn vrijkomen voor de tijgernootplant.
Plaats voor de potcultuur twee tot drie plantjes samen in een middelgrote pot met voedingsrijke potgrond van ongeveer 10 liter, voeg wat langzaam vrijkomende meststof toe en geef krachtig water. Zet de pot dan op een warme, zonnige plek. Om te voorkomen dat de grond op warme dagen uitdroogt, mulcht u het bodemoppervlak regelmatig, bijvoorbeeld met grasmaaisel of schorssnippers.
Tip: Vooral in warmere gebieden groeit tijgernoot graag uitbundig en verspreidt zich snel ongecontroleerd. Een wortelbarrière van ongeveer 30 cm diep rond het bed voorkomt dit effectief.
Effectief effect op lange termijn,
goed voor de bodem, onschadelijk voor mens, dier & natuur
Tigernootverzorging
De verzorging van de tijgernoot is vrij eenvoudig. Het enige wat in de zomer nodig is, is regelmatig water geven om ervoor te zorgen dat zich veel wortelknolletjes vormen en de planten geen last hebben van droogte. De tijgernoot heeft bij het planten geen extra voedingsstoffen nodig, behalve meststoffen.
Na de oogst is het zaak de knollen te overwinteren voor het volgende seizoen. De tijgernoot kan zowel binnen in de vorm van gedroogde knollen als buiten worden overwinterd. De plant zelf sterft in de herfst bovengronds af, maar de tijgernootknolletjes zijn voorwaardelijk winterhard en zullen na zachte winters het volgende voorjaar weer uitlopen. Een dikke mulchlaag van bladeren beschermt de tijgernoten in de grond tijdens het koude seizoen.
Oogsten en conserveren van tijgernoten
De oogst van tijgernoten begint in oktober, wanneer het loof van de grasachtige planten bruin wordt en afsterft. Til met behulp van een graafvork de wortelkluwens samen met de heerlijke knolletjes uit de grond. De tijgernoten kunnen nu gewoon worden verzameld, maar u moet ze alleen kort voor gebruik wassen. Vers van de grond, alleen voorzichtig gewassen en met de dop, smaken de tijgernoten bijzonder fijn. De tigernoten kunnen ook voorzichtig en langzaam bij 50 – 60 °C in de oven of dehydrator worden gedroogd en zo tot twee jaar worden bewaard.
Gebruik en ingrediënten van tijgernoten
De tijgernoot is een echt alternatief voor alle personen met een notenallergie en wordt bijzonder goed verdragen. Tigernoten zijn uiterst gezond, ze bevatten veel mineralen en vitaminen, zoals biotine, calcium, kalium en magnesium. Ze bestaan uit ongeveer een kwart vet, bijna een derde koolhydraten en ongeveer 7% eiwit. Het hoge vezelgehalte van 14 tot 24 % is bijzonder verzadigend en verteerbaar. Tigernoten hebben dus een bijzonder positief effect op de darmen. De wortelknolletjes kunnen rauw worden gegeten, maar meestal worden ze gevonden in de vorm van tijgernootmeel of geroosterd en gesneden als ingrediënt van tijgernootmuesli of -pap. Hele, gedroogde tijgernoten kunnen dienen als een vullend, gezond tussendoortje. In Spanje worden tijgernoten gebruikt om horchata de chufa te maken, een verfrissende drank op basis van suiker en gemalen en geweekte tijgernoten.
Tigernoot en pinda hebben weinig gemeen, behalve de plaats waar ze zijn ontstaan. Maar de pinda, die oorspronkelijk uit Zuid-Amerika komt, kan hier ook worden geteeld. Leer meer over de plantkunde en de teelt van deze populaire peulvrucht in ons speciale artikel.
Inhoudsopgave
