De veldboon is een gezonde groente voor in de tuin. Maar hoe verzorg en kweek je de boon op de juiste manier?
Voor velen is de veldboon (Vicia faba), ook wel tuinboon of tuinboon genoemd, is niet bepaald een bekend gezicht uit onze eigen keuken. Toch was het tot de 18e eeuw een van de belangrijkste basisvoedingsmiddelen van de Europese bevolking. Tegenwoordig is het meer bekend als veevoer. Zelfs in de plaatselijke supermarkten en discounters is de veldboon zelden te vinden. Vroeg geoogst is de groente echter zeer smakelijk en gezond. Dus waarom niet proberen je eigen te kweken?
Het is al bewezen dat de veldboon al 6000 jaar voor Christus werd verbouwd. Tegenwoordig is de gezonde boon helaas zelden in de supermarkt verkrijgbaar. Toch is het kweken ervan in je eigen tuin of zelfs op het balkon ronduit eenvoudig. Het kan twee maanden lang wekelijks worden geoogst. Bij een vroege oogst is de smaak van de veldboon uitstekend en de ingrediënten maken het tot een waardevolle groente.
Inhoud
- Oorsprong en eigenschappen van de veldboon
- Soorten veldbonen
- Correcte teelt van veldbonen
- Plagen en ziekten van veldbonen
- Oogsten en opslag van veldbonen
- Ingrediënten en gebruik van de veldboon
Oorsprong en eigenschappen van de veldboon
Binnen de familie van de peulvruchten (Fabaceae), behoort de veldboon tot het geslacht van de wikke (Vicia), terwijl de gewone boon (Phaseolus vulgaris) van het geslacht Phaseolus behoort tot. De oorsprong van de veldboon is nog steeds niet duidelijk, maar hij kon zich vrij snel over Europa verspreiden dankzij zijn uitstekende bewaareigenschappen en voedingswaarden. Zijn hoge eiwit- en koolhydraatgehalte waren in die tijd bijzonder belangrijke eigenschappen om de bevoorrading van de bevolking te garanderen, zodat de veldboon tot ver in de 18e eeuw een van de belangrijkste basisvoedingsmiddelen was. In tropische en subtropische gebieden speelt de zaaddragende peulvrucht nog steeds een belangrijke rol in de menselijke voeding. De laatste jaren heeft de veldboon weer een kleine opleving doorgemaakt door de hausse aan streekproducten en de bevordering van de biologische landbouw. Het is zonder twijfel een van de oudste bekende cultuurplanten van onze tijd en verdient het om weer meer tuinen en vooral smaakpapillen te behagen.
Soorten veldbonen
Er zijn talrijke variëteiten veldbonen. Voor gebruik in uw eigen tuin moet u vooral letten op malse en aromatische granen. Wij hebben hieronder enkele beproefde rassen van de veldboon voor u verzameld.
Aanbevolen rassen van veldbonen:
- Triple White’: beproefd ras met zeer vroege opbrengst; de korrels zijn zeer smakelijk en blijven mals en wit, zelfs bij het koken.
- “Hangdown”: Traditioneel, beproefd ras met groene korrel.
- “Hunsrück”: Zeer grootbloemig ras met geel-beige korrel
- “Listra”: Zeer goede smaak; de korrels blijven zacht en aromatisch.
- “Osnabrück Markt”: Goed beproefde, middelvroege variëteit met lichte korrel
- “Perla”: Populair ras, als vrij delicaat en fijn van geur; groene korrel.
- Piccola”: ras met goede opbrengst; groene korrel, krachtig en stabiel
- Robin Hood’: Delicaat en goed van smaak; laagblijvend ras dat ook geschikt is voor teelt op terras en balkon.
- “Witkiem”: Zeer vroeg ras met lichte, grote korrel
Correcte teelt van veldbonen
De teelt van de weinig veeleisende veldboon is onproblematisch. De plant groeit het best op een zonnige plek. Hij verdraagt zware en leemachtige grond, die voor het planten iets moet worden losgemaakt. Het is de moeite waard om van deze gelegenheid gebruik te maken om een meststof met een langdurig organisch effect toe te voegen, zoals onze Plantura Biologische Tomatenmeststof. Als alternatief is compost ook geschikt.
Effectief effect op lange termijn,
goed voor de bodem, onschadelijk voor mens, dier & natuur
De veldboon is een peulvrucht en wordt vaak vooraf geteeld. De zaden worden begin maart, wanneer de grond vorstvrij is, rechtstreeks in het bed gezaaid, bij voorkeur op ongeveer vijf centimeter diepte. De planten groeien goed en hebben ruimte nodig, vooral in de wortelzone. Daarom moet een plantafstand van ongeveer 15 centimeter worden aangehouden. Het is ook het beste om een iets ruimere rijafstand te kiezen. De zaden zullen na ongeveer twee weken ontkiemen. Als de jonge planten al wat gegroeid zijn, kun je ze aan een stok binden. Dit wordt vooral aanbevolen voor krachtige rassen op winderige locaties. Het is ook belangrijk dat de grond altijd voldoende vochtig is. Geef regelmatig water, vooral in een droge lente of vroege zomer.
Voordat de plant zelf stikstof kan produceren, moet u de veldboon over de hongerperiode heen helpen. Onze Plantura biologische tomatenmeststof met langdurige biologische werking is hiervoor ideaal. Als de veldboon een handbreedte hoog is, verkrijgt hij zijn eigen stikstof en heeft hij geen extra voedingsstoffen nodig. Bemesting met stikstof in dit stadium zou zelfs de vorming van de knolletjes voor de natuurlijke stikstofbinding vertragen.
Biologisch, turfvrij & klimaatvriendelijk:
Voor alle groenten en zacht fruit,
Zorgt voor een rijke &; aromatische oogst, onschadelijk voor mens &; dier.
Hoe de veldboon correct te telen?
- Bereid eerst de grond voor, die een beetje moet worden losgemaakt en gevuld met voldoende mest of compost; anders stelt de veldboon geen grote eisen.
- Begin maart worden de zaden geplant in 5 cm diepe gaten; zorg ervoor dat de grond niet meer bevroren is; ’s nachts beschermt een vliesdoek tegen vorstschade.
- De afstand tussen de planten moet ongeveer 15 cm zijn (in rijen iets ruimer geplant); de zaden beginnen na een kleine twee weken te ontkiemen.
- De jonge planten moeten zo snel mogelijk aan een kleine stok worden bevestigd; dit bevordert de opwaartse groei en vermindert de kans op schade door wind.
- Zorg ervoor dat de veldbonen altijd vochtig blijven; dit is vooral belangrijk op warme zomerdagen.
- U moet de veldboon bij het planten bemesten; onze grondstofbesparende Plantura Biologische Tomatenmeststof is hiervoor bij uitstek geschikt, die de plant aanvankelijk de nodige kracht geeft om zichzelf later van stikstof te voorzien.
Eind mei is het tijd om te gaan oogsten. Afhankelijk van het ras en de locatie kunnen de planten tot juli regelmatig worden gecontroleerd, omdat ze gedurende de hele periode verse veldbonen dragen. Meer over het oogsten en bewaren van de veldboon vindt u verderop in het artikel.
Plagen en ziekten van de veldboon
Het grootste gevaar voor de robuuste veldboon is enerzijds een roestschimmel en anderzijds de zwarte bonenluis. Een aantasting van de roestschimmel Uromyces viciae-fabae kan worden herkend aan de roestachtige vlekken en puisten op het bladoppervlak. Hoewel er middelen bestaan tegen de schimmel, moet naar onze mening de hele plant zo snel mogelijk worden verwijderd en bij het restafval worden gezet. Het is raadzaam om gedurende enkele jaren geen veldbonen in hetzelfde bed te telen, omdat de schimmel in de grond kan overleven.
De zwarte bonenluis (Aphis fabae) vereist de sneeuwbal of de spilboom als waardplant. Bij een regelmatige aantasting in de zomer moeten deze waardplanten ook in het voorjaar worden bespoten, bijvoorbeeld met neemproducten. Als alternatief kunnen geplette bladeren van rabarber (Rheum rhabarbarum) en laat het een dag trekken. De veldbonen kunnen met deze bouillon worden bespoten om de zwarte bonenluis te verdrijven.
Slakken kunnen een probleem zijn voor kleinere planten. Hier helpt het om slakkenkorrels te strooien, biervallen op te stellen of de jonge planten te beschermen met een slakkenhek. Japanse loopeenden zijn ook erg hongerig naar de slijmerige slakken.
Oogsten en opslaan van veldbonen
Afhankelijk van de locatie kan de oogst eind mei beginnen. De oogst gaat door tot eind juni, soms zelfs tot in juli als er laat is gezaaid. Als u de veldboon inclusief peul wilt bereiden, moeten de peulen zeer jong worden geoogst. Later zijn de peulen te vezelig en kunnen alleen de zaden worden gegeten. Als alleen de “bonen”, d.w.z. de zaden, worden gegeten, moeten deze goed gevormd zijn in de peulen en duidelijk herkenbaar zijn. Alleen dan kunnen ze worden geoogst.
De veldboon kan het best samen met de peul op een koele plaats of in de koelkast worden bewaard. De bonen kunnen zo tot anderhalve week bewaard worden. Voor latere bereiding kunnen de zaden ook worden gedroogd. Zo kunnen ze vele maanden zonder problemen worden bewaard.
Ingrediënten en gebruik van de veldboon
De zaden van de veldboon bevatten veel waardevolle voedingsstoffen. Met een vetgehalte tot 2% en een eiwitgehalte tot 30% is de veldboon de perfecte groente om spieren op te bouwen. Dit is ook een van de redenen waarom deze groente vooral als voedergewas wordt geteeld. Bovendien bevat de veldboon tot 50% koolhydraten.
Voor de bereiding kan de veldboon het beste kort worden gestoomd en vervolgens in boter of vet worden gesauteerd. Het is een ideale begeleider van stevige gerechten zoals varkensknokkels of gestoofd vlees. Ook zonder vlees is de veldboon heerlijk gesauteerd met spinazie en eventueel gegarneerd met kaas.
Als u nu verder geïnteresseerd bent in bonen, vindt u hier ons artikel over de gewone boon.
Inhoudsopgave
